Στον ζωολογικό κήπο Λεμεσού-Αυγουστιάτικα

Το ευχάριστο πρωινό στον μολο, μου έδωσε την ιδέα να πάμε στον δημόσιο κήπο. Μέγα λάθος.Υπολόγισα ότι μια και υπάρχουν δέντρα και πιο πολλή σκιά, θα είναι το ίδιο ευχάριστα. Η υγρασία και η ζέστη αφόρητη. Σάουνα κάναμε και μάλιστα δωρεάν.( Η σάουνα δωρεάν, η είσοδος 5 ευρώ για μένα και λόγω κάρτας τρίτεκνων, δωρεάν για τα παιδιά, που έτσι κι αλλιώς κάτω τον 5 δεν πληρώνουν).

Συν οι προετοιμασίες για την γιορτή του κρασιού, που οφείλω να πω ότι, τα τελευταία δύο χρόνια, επιτρέπουν στα παιδιά να παίξουν, γιατί πιο πριν, αφαιρούσαν τα περισσότερα παιχνίδια νωρίτερα.

Μπαίνουμε στον ζωολογικό κήπο. Αρέσει πάντα στα παιδιά να βλέπουν τα ζώα. Η υγρασία χειρότερη. Οι μίνι ιπποπόταμοι,τα ελαφάκια, οι κύκνοι που ήρθαν γιατί περίμεναν ότι θα τους τάιζαν τα παιδιά, τα καγκουρώ, και πάνω απ’ όλα οι σουρικάτες. Αυτά έκαναν περισσότερη εντύπωση. Τα πιθηκάκια μάλλον κρυμμένα γιατί δεν άντεχαν την ζέστη, τα κευμαν κρύφτηκαν επίσης. Και οι ενυδρίδες, που μπορεί κάποιος να παρακολουθεί με τις ώρες το παιχνίδι τους, κολυμπούσαν σε βρώμικα νερά,τόσο που δεν μπορούσαμε να τις δούμε. Γιατί ήταν φανερό ότι μια και τώρα θα γύρισαν από τις άδειες τους, μόλις είχαν ξεκινήσει την καθαριότητα.

Με λίγα λόγια, προτείνω ανεπιφύλακτα μια επίσκεψη στον ζωολογικό κήπο στη Λεμεσό όταν θα έχει μπει για καλά το Φθινοπωρο, κι όταν θα έχουν καθαρίσει. Τουλάχιστον όλες οι άλλες επισκέψεις μας ήταν πιο ευχάριστες.

Κι αν θέλετε κάτι να ρωτήσετε, όπως η κυρία που ήθελε το κοριτσάκι της να πάει βόλτα με το πόνυ, και ήθελε να μάθει αν η κυρία με το πόνυ είναι εκεί, μην ρωτήσετε τον υπάλληλο στην είσοδο. Ότι κι αν απάντησε, έκανε δύο κυρίες με ένα κοριτσάκι να μπουν, να πάνε στο πόνυ, για να ανακαλύψουν ότι η κυρία δεν είναι εκεί.