Όσον αφορά τον αθλητισμό….
Το πιο κάτω έγραψα δυο μέρες μετά από κάποιους αγώνες, εν βρασμώ ψυχής.Ήθελα να το δημοσιεύσω, να το μοιραστώ, να φωνάξω. Μετά αποφάσισα ότι ίσως να έπρεπε να δώσω μια δεύτερη ευκαιρία, να δω, γιατί ισως τα πράγματα να είναι πιο δικαια στο μέλλον. Βρισκόμαστε όμως σε αναμονή των επόμενων αγώνων σύντομα και ξαφνικά τσουπ ξεπετάκτηκε το κείμενο μπροστά μου. Αποφάσισα λοιπόν να το μοιραστώ, και να περιμένω το αποτέλεσμα. Δίκαιο ή άδικο, φαντάζομαι σε ένα μήνα περίπου θα το κοινοποιήσω!
«Όσον αφορά τον αθλητισμό, αν δεν θέλεις να αδικηθεί και να απογοητευτεί το παιδί σου, διάλεξε αθλήματα όπου θα μπορεί να κόβει πρώτο το νήμα.»
Αυτά μου είπε η κομμώτρια μου, την τελευταία φορά που πήγα για κούρεμα. «Διάλεξε στίβο! Εκεί κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το αποτέλεσμα. Εκεί δεν γίνονται αδικίες, ή χάρες. Ότι κερδίσεις με το σπαθί σου και κανένας δεν μπορεί να στείλει στη θέση σου τον φίλο, τον κουμπάρο, τον αθλητή της τάδε σχολής.»
Μόνο που άργησε να μου το πει. 4 χρόνια πριν, ο γιος μου διάλεξε ένα συγκεκριμένο άθλημα, όπου υπάρχουν σχολές, ομοσπονδίες, διαιτητές (που τυγχάνει να είναι και φίλοι με ιδιοκτήτες σχολών). Τώρα λοιπόν, που πάθαμε και μάθαμε, μου το είπε με πολύ απλά λόγια. Ήταν όμως ήδη αργά.
Κι ενώ λίγα χρόνια πριν συζητούσαμε ότι δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο για τα παιδιά από τον αθλητισμό, κι ότι θα πρέπει να σπρώξουμε τα παιδιά μας ώστε να ασχοληθούν με κάποιο άθλημα, καταλήξαμε κι οι δύο στο ίδιο συμπέρασμα.
Ότι δυστυχώς όπως λειτουργεί σε τούτον τον τόπο η κουμπαροκρατία για όλα τα θέματα, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο λειτουργεί και ο αθλητισμός.
Κι εκεί που περίμενα απλά κέρδη, δυστυχώς εισπράξαμε και τα αρνητικά, τα οποία φρόντισα να γίνουν μάθημα στο γιο μου. Έτσι ενώ λυπουμαι που κάθομαι σε εννιάχρονο παιδί να κάνω κύρηγμα. Πριν από κάθε αγώνα κάθομαι να εξηγήσω ότι, εμείς γνωρίζουμε πόσο καλός είναι (γιατί καλός είναι), να μην τα βάζει κάτω, οι διαιτητές κάνουν λάθη, όμως κάποιες φορές είναι και άδικοι. Η ζωή είναι άδικη όπως τους διαιτητές, κι εσύ πρέπει να γίνεις δυνατός ώστε να αντιμετωπίζεις τις αδικίες. Να μην το βάζεις κάτω. Κάποτε θα είναι τόσο φως φανάρι, ώστε οι διαιτητές να μην μπορούν να σε αδικήσουν. Υπομονή.
Το καλό είναι ότι είναι προς το παρών ικανοποιημένος. «Δεν θα τα βάλω κάτω μάμα. Θα παίζω, και θα παίζω πάντα δίκαια.» Και τότε ως γονιός, διερωτούμαι αν έδωσα τα σωστά εφόδια στο παιδί μου, ή αν έπρεπε κι εγώ με την σειρά μου να βγάλω από το λεξιλόγιο του σπιτιού μας τις λέξεις δίκαιος, αλήθεια, μπέσα.
image canva.com
