Έτσι θα κάνετε το παιδί να κλείσει την τηλεόραση ή το tablet χωρίς γκρίνιες

Σπάνια καταφέρνουμε να πείσουμε τα παιδιά μας να σταματήσουν να βλέπουν τηλεόραση ή να παίζουν σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές και tablet, χωρίς αυτό να οδηγήσει σε γκρίνια και διαμαρτυρίες. Οι περισσότεροι από εμάς χρησιμοποιούμε διάφορες μεθόδους, όπως η προειδοποίηση («Σε πέντε λεπτά η τηλεόραση κλείνει») ή η απειλή («Αν δεν μου δώσεις τώρα το τάμπλετ θα κλείσω το ρούτερ»). Όμως σπάνια πετυχαίνουμε να περάσουμε το δικό μας χωρίς να χρειαστεί να δώσουμε μάχη!

Το κόλπο που σας προτείνουμε είναι τη Isabelle Fillizat, μιας κλινικής ψυχολόγου ειδικευμένης στην θετική γονεϊκότητα. Είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων σχετικά με την εκπαίδευση και στην πατρίδα της τη Γαλλία θεωρείται αυθεντία στις «ευγενείς» μεθόδους αλληλεπίδρασης με τα παιδιά. Η προσέγγισή της βασίζεται στο ότι το να προσπαθήσουμε να αποκόψουμε απότομα το παιδί από αυτό που παρακολουθεί στην οθόνη (είτε είναι ταινία είτε σειρά ή παιχνίδι) είναι λογικό να του προκαλεί ένταση. Σας έχει τύχει ποτέ να κοπεί το ρεύμα λίγο πριν το τέλος ενός αγώνα που παρακολουθούσατε; Ή να σας φωνάξει το παιδί από το άλλο δωμάτιο για να σας ζητήσει κάτι επείγον στην πιο ενδιαφέρουσα σκηνή της ταινίας που βλέπετε; Τότε θα έχετε βιώσει από πρώτο χέρι πόσο ενοχλητικό είναι να χρειαστεί να βγούμε απότομα από την κατάσταση ευχαρίστησης που δημιουργεί στον εγκέφαλό μας η οθόνη. Είναι ενοχλητικό για εμάς τους μεγάλους… σκεφτείτε πόσο θα αναστατώνει ένα παιδί. Ο λόγος, όπως εξηγεί η Filliozat, είναι ότι όταν είμαστε απορροφημένοι σε μια ταινία ή ένα παιχνίδι, ο εγκέφαλός μας βρίσκεται, κυριολεκτικά, σε «άλλο κόσμο». Οι οθόνες λειτουργού υπνωτικά γα τον εγκέφαλο. Τα φώτα, οι ήχοι, ο ρυθμός με τον οποίο εναλλάσσονται οι εικόνες τον βάζουν σε μια συγκεκριμένη κατάσταση που μας κάνει να νιώθουμε καλά και να μη θέλουμε να διακόψουμε αυτό το συναίσθημα για κανένα λόγο. Σ’ αυτές τις στιγμές, εκκρίνεται μεγάλη ποσότητα ντοπαμίνης, ενός νευροδιαβιβαστή που ανακουφίζει από το στρες και τον πόνο. Ε¨αν η οθόνη κλείσει ξαφνικά τα επίπεδά της πέφτουν απότομα (και τότε αρχίζουν οι φωνές και η γκρίνια). Έτσι, ενώ για εμάς ακούγεται απολύτως λογικό να μην το αφήσουμε να παίξει άλλο, για το παιδί είναι τόσο δυσάρεστο που έχει σημαντικούς λόγους να αντισταθεί. Τι μπορούμε να κάνουμε όμως; Το κόλπο είναι αντί να πατήσουμε το «off» ή να απαιτήσουμε να κλείσει την τηλεόραση ΤΩΡΑ, πρέπει να δημιουργήσουμε μια «γέφυρα», ώστε η μετάβαση από τον κόσμο της οθόνης στον πραγματικό να γίνει σταδιακά και ήρεμα.

Πώς θα το κάνετε, βήμα βήμα