Ο νέος Σνούπυ. The Peanuts Movie
Θα σας πάω 30+ χρόνια πίσω. Τότε που οι ιδιοκτήτες των περισσότερων σκύλων, αν δεν είχαν κυνηγετικά σκυλιά, είχαν αυτό που ονομάζουμε «Cyprus Poodle», κι αν τύχαινε αυτό το σκυλάκι να ήταν και άσπρο, οι πιθανότητες αν φώναζες Σνούπυυυυυυ το σκυλάκι να «απαντούσε» ήταν πολύ μεγάλες.
Σιγά σιγά ξεχάστηκε, τα παιδιά μου ούτε που γνώριζαν τι πράμα είναι, μέχρι που ξαφνικά είδαμε διάφορες διαφημιστικές γιγαντοαφίσες μιας ασφαλιστικής εταιρίας, με τον Σνούπυ. Κι εκεί ανακάλυψα ότι τον Νοέμβριο θα προβαλλόταν για πρώτη φορά η ταινία. Τότε που είχα γράψει και το σχετικό άρθρο για τις παιδικές ταινίες που θα προβάλλονταν αυτό τον χειμώνα.
Και μια που θυμήθηκα ότι η ημερομηνία προβολής έφτασε, μπήκα να δω πρώτον τυχόν κριτικές, και δεύτερον αν έφτασε στους κινηματογράφους στην Κύπρο.
Από αυτά που διαβάζω λοιπόν φαίνεται ότι η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους του Σνούπυ δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα παλιά, και έχουν ξεκινήσει οι προβολές και στην Κύπρο. Και ποια άλλη καλύτερη ταινία θα μπορούσα να διαλέξω για πρώτη επίσκεψη των παιδιών μου στον κινηματογράφο;
Διαβάζω λοιπόν στο reel.gr
«Το «Peanuts» ως κόμικ, έχει μεταφερθεί ήδη μερικές φορές σε animation, όχι όμως ως μεγάλου μήκους ταινία με διανομή στον κινηματογράφο, όπως συμβαίνει εν προκειμένω. Αναπόφευκτα το ρίσκο ήταν μεγάλο, κι οι προσδοκίες ακόμα περισσότερες. Μέχρι και τη δημοσίευση του πρώτου trailer, το τελικό αποτέλεσμα βρισκόταν σε αμφιβολία.
Όχι πλέον όμως. Το «Peanuts» – ταινία, καταφέρνει να κρατήσει ιδανικά τις ισορροπίες και κυρίως, να ενυλώσει ένα σύμπαν που με τόση θαλπωρή αναπαρήγαγε ο Schultz για πενήντα χρόνια. Πιστό στην προέλευσή του, χρησιμοποιεί ως «σφήνες» στριπ, για να υπογραμμιστεί η αφήγηση, η οποίες είναι αναπόφευκτα ξεκαρδιστικές. Ο Charlie Brown γίνεται ακόμα πιο σπαρακτικός αποκτώντας φωνή, κι εμείς τον ακολουθούμε οπαδικά στην προσπάθειά του να κερδίσει την αυτοπεποίθησή του.
Αμέτρητα gags και ευφυείς διάλογοι, με κοφτερές ατάκες όπως ακριβώς πρέπει, κάνουν το ρυθμό να κυλάει μέσα από τρανταχτό γέλιο, που βγαίνει αβίαστα. Ο ορισμός της παιδικής ηλικίας, ο πανικός των μεγάλων συναισθημάτων, η φιλία και όλα εκείνα που κάνουν αυτό το κομμάτι της ζωής ενός ανθρώπου να έχουν πραγματική αξία, και να είναι το πιο σημαντικό που θα έχει ποτέ. Μια μελαγχολική ενθύμηση για τους «μεγάλους», και μια υπέροχη ανακάλυψη για τους «μικρούς».»
Κι όταν θα παρακολουθήσετε την ταινία με τα δικά σας παιδιά, περιμένω να μου γράψετε τα δικά σας σχόλια.
