Ο ΑΗ ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΩΡΑ
Το θέμα του Άη Βασίλη είναι ιδιαίτερα ελκυστικό και γαργαλιστικό τόσο για τα παιδιά όσο και για τους γονείς τους. Μέρες, βδομάδες, ακόμα και μήνες πριν, αρχίζουν οι σκέψεις, προετοιμασίες, οι υποσχέσεις αλλά και οι απειλές. «Αν είσαι φρόνιμο παιδάκι ο Άγιος Βασίλης θα σ ου φέρει δώρα», «Αν δεν φας το φαγητό σου, ο Άγιος Βασίλης δεν θα σου φέρει δώρα», «Ο Άγιος Βασίλης σε βλέπει τώρα», «Ο Άγιος Βασίλης σ’ ακούει τώρα» και πάει λέγοντας.
Του κόσμου η ενέργεια, του κόσμου ο χρόνος αλλά και του κόσμου τα χρήματα ξοδεύονται για τα «δώρα» του Άη Βασίλη. Και αν η επιλογή των δώρων ήταν σωστή, όλα καλά και όλα ωραία. Αν όμως τα δώρα δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες των παιδιών, τότε…ουαί και αλίμονο!
Και σαν να μην είναι όλα τα πιο πάνω αρκετά, το θέμα του Άη Βασίλη δημιουργεί και πάρα πολλά ερωτήματα: « Πόσης αξίας δώρα πρέπει να φέρνει ο Άη Βασίλης;», «Πρέπει τα δώρα του να είναι πιο ακριβά απ΄ τα δώρα που θα δώσουν οι ίδιοι γονείς στα παιδιά τους;», «Πόσο θα πρέπει να τραβήξουμε το θέμα του Άη Βασίλη;». Θα πρέπει, για παράδειγμα, να βάλουμε γάλα και μπισκότα το βράδυ δίπλα από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο για να το φάει ο Άης Βασίλης; Και το πιο καίριο ερώτημα από όλα: «Θα πρέπει να πούμε στα παιδιά εμείς ότι δεν υπάρχει ο Άης Βασίλης;» Και αν ΝΑΙ, πότε και πως πρέπει να τους το πούμε;
Όταν έπαιρνα την 11χρονη κόρη μου στο σχολείο, της ανάφερα ότι θα ‘ γραφα ένα άρθρο για το θέμα του Άη Βασίλη και τους προβληματισμούς που έχουν οι γονείς. Μου εισηγήθηκε να πω στους γονείς ακριβώς εκείνο που είχα πει και στην ίδια. Και μου εξήγησε τι, με κάθε λεπτομέρεια. Μου είπε πως αν τα παιδιά ρωτήσουν τους γονείς τους αν υπάρχει Άη Βασίλης, οι γονείς θα πρέπει να απαντήσουν κάνοντας περίπου την ίδια ερώτηση στα παιδιά τους. Θα πρέπει δηλαδή να τους πουν: «Εσύ τι νομίζεις; Υπάρχει;» Αν τα παιδιά πούνε «ναι» ίσως αυτό να δείχνει ότι τα παιδιά θέλουν ακόμα να πιστεύουν ότι υπάρχει. Οι γονείς λοιπόν συμφωνούν με τα παιδιά λέγοντας και εκείνοι «ναι». Αν τα παιδιά πούνε «όχι» ίσως αυτό να δείχνει ότι τα παιδιά είναι πια έτοιμα να δεχτούν ότι δεν υπάρχει. Οι γονείς λοιπόν σε αυτή την περίπτωση λένε και εκείνοι «όχι». Τέλος, αν τα παιδιά πούνε ότι δεν ξέρουν, το ίδιο ίσως θα μπορούσαν να πούνε οι γονείς. Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος!
Θα μπορούσαν μάλιστα και οι γονείς , όταν θα πούνε στα παιδιά ότι δεν υπάρχει ο Άη Βασίλης, να τους πούνε την αληθινή ιστορία του Άη Βασίλη και πως ξεκίνησε το έθιμο των δώρων. Θα μπορούσαν δηλαδή να τους πούνε ότι ο Άγιος Βασίλειος ήταν ένας επίσκοπος στη Καισαρεία, ο οποίος βοηθούσε πολύ τους φτωχούς και τους άπορους και ειδικά τα παιδιά. Έκτισε σχολεία, ορφανοτροφεία και γενικά προσπαθούσε με κάθε τρόπο να βοηθήσει όσους είχαν ανάγκη. Λέγεται μάλιστα ότι χάρισε όλη του την περιουσία προς τον ιερό αυτό σκοπό. Ήταν λοιπόν ένας ενάρετος, πνευματικός άνθρωπος ο οποίος είχε μεν μια άσπρη γενειάδα αλλά και ένα πολύ αδύνατο σώμα λόγω της ασκητικής του ζωής. Λόγω των αγαθοεργιών του, τον μετέτρεψαν σε Άγιο ο οποίος έχει την γιορτή του την πρώτη Ιανουαρίου και εμπορικά έγινε ο δωρητής των Χριστουγέννων.
Υπάρχει φυσικά και η ιστορία με τον ξενόφερτο παχουλό Άγιο Βασίλη με την κόκκινη στολή και την άσπρη γενειάδα για τον οποίο έχουμε πληροφορίες και παραδόσεις που υποστηρίζουν ότι προέρχεται από την Λαπωνία όπου, στο ειδικό εργοστάσιο που έχει, κατασκευάζει, με τη βοήθεια των ξωτικών, δώρα για τα «καλά» παιδιά του κόσμου τα οποία επισκέπτεται με το έλκηθρο του που το οδηγούν τάρανδοι.
Αφήνοντας όμως τις ιστορίες κατά μέρος, η δική μου άποψη είναι ότι οι γονείς θα πρέπει να χειριστούν το θέμα του Άη Βασίλη όπως οι ίδιοι νιώθουν και να κάνουν εκείνο που οι ίδιοι απολαμβάνουν. Επαναλαμβάνω ότι δεν πιστεύω ότι υπάρχει σωστή ή λανθασμένη προσέγγιση για το θέμα αυτό. Τα παιδιά, ότι και να συμβεί, σε κάποιο στάδιο θα μάθουν την αλήθεια. Αν οι γονείς θέλουν λοιπόν να παίξουν με τα παιδιά τους το παραμύθι του Άη Βασίλη και αν το απολαμβάνουν πραγματικά, τότε γιατί όχι;
Εκείνο που εμένα προβληματίζει πάνω απ’ όλα δεν είναι ακριβώς το θέμα του Άη Βασίλη αλλά το θέμα των δώρων. Εγώ προσωπικά πιστεύω πως οι γονείς θα πρέπει ν’ αρνούνται ν’ ακολουθούν το ρεύμα της υπερκατανάλωσης που υπάρχει στη κοινωνία στην οποία ζούμε και να μάθουν τα παιδιά τους να κάνουν το ίδιο. Να μάθουν δηλαδή τα παιδιά τους να εκτιμούν μικρά και ασήμαντα πράγματα στη ζωή και να χαίρονται αληθινά με πράγματα που δεν στοιχίζουν σχεδόν τίποτα σε χρήματα.
Πώς μπορούν να το μάθουν αυτό στα παιδιά τους; Με το να το κάνουν οι ίδιοι πράξη στη δική τους ζωή. Μπορούν για παράδειγμα οι γονείς να υπερτονίσουν τη χαρά τους για ένα ζεστό κομμάτι ψωμί που μόλις αγόρασαν από το φούρνο, για ένα μολύβι που μπορεί να ξυστεί εύκολα, για μια φτηνή πέννα που γράφει ωραία, για ένα όμορφο λουλούδι, για ένα απαλό αεράκι, για το πράσινο χρώμα των φύλλων, για τόσα –τόσα πολλά πράγματα της φύσης! Για ένα ωραίο φαγητό που μαγείρεψε η γιαγιά, για το ότι ο παππούς έφερε τα παιδιά από το φροντιστήριο, για ένα καδράκι που έφτιαξε το παιδί στο σχολείο, για τόσα – τόσα πολλά πράγματα της ψυχής και της ζωής!
Άρα κλείνοντας το άρθρο αυτό θα ήθελα να δώσω τη δική μου συμβουλή στους γονείς. Όσο μπορείτε, φτιάξτε με τα παιδιά σας δώρα για να χαρίσετε στους άλλους. Φτιάξετε καλαθάκια με σαπούνια, καλαθάκια με κοχύλια, με αρώματα, με μπαχαρικά για το μαγείρεμα, φτιάξτε καδράκια, μπιμπελό, στεφάνια και τόσα άλλα πράγματα. Θα το χαρείτε και εσείς και τα παιδιά σας και εκείνοι που θα τα χαρίσετε γιατί θα ξέρουν ότι το φτιάξετε εσείς ειδικά γι ‘ αυτούς. Αν αγοράσετε δώρα, κριτήριο σας ας μην είναι η χρηματική αξία αλλά το πόση αξία , πόση ευχαρίστηση, πόση χρησιμότητα θα έχουν για εκείνον που θα τα πάρει. Και τέλος ότι και να κάνετε, είτε φτιάχνετε δώρα, είτε αγοράζετε, πάνω από όλα χαρείτε το και απολαύστε την εμπειρία σας αυτή. Μην πείτε και μη σκεφτείτε: «Αμάν πρέπει να αγοράσω τόσα δώρα!» Αντίθετα, δέστε τα δώρα σας ως μια υπέροχη ευκαιρία να δείξετε σε κάθε άτομο ξεχωριστά την αγάπη σας.
Να ΄στε πάντα καλά.
Μιράντα.
*Η Μιράντα Σιδερά είναι Κοινωνικός Επιστήμονας, εκπαιδεύτρια σεμιναρίων, σύμβουλος σχέσεων και συγγραφέας εννέα βιβλίων μεταξύ των οποίων τα μπεστ σέλλερς «ΜΕΓΑΛΩΝΩ ΣΩΣΤΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ;» και «ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ» (τα οποία έχουν εγκριθεί από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού). Κάνει επίσης σεμινάρια τόσο σε γονείς όσο και σε παιδιά και βλέπει άτομα σε προσωπική βάση στο γραφείο της, στα Περβόλια Λάρνακας.
Μπορείτε να τη βρείτε στο:
Τ: 99314312,
