Πως μπορούν να χαλάσουν τα Χριστούγεννα ενός 4χρονου.

Έμεινα την τελευταία μέρα του σχολείου. Ξεκίνησα από το πρωί, γύρισα τα διάφορα καταστήματα για να αγοράσω τα πολυπόθητα δώρα των παιδιών για να μπορέσω να τα κρύψω.

Όταν κατέλειξα στο τελευταίο κατάστημα για το δώρο του μικρού μου, είχα αρκετή ώρα μπροστά μου για να πάρω αυτό το ένα δώρο που έμεινε στη λίστα.

Να πω ότι κάποιες μέρες πριν, είχα διαβάσει στο facebook για την καμπάνια του Andrey & Julia Dashin’s Foundation. Πήρα χαρτί και χρώματα, τα ‘δωσα στα παιδιά και τους είπα να φτιάξουν μια ζωγραφιά για τον Άγιο Βασίλη. Μετά ένας ένας μου υπαγόρευσαν το γράμμα τους, ευχές και το τι ζητούσαν να τους φέρει (πράγμα που πραγματικά απόλαυσα). Υπόγραψα την επιστολή με την συναίνεση μου, και τα γράμματα στάληκαν.

Πίσω λοιπόν στο τελευταίο κατάστημα. Πήγα στο ράφι όπου ήξερα πως βρισκόταν το συγκεκριμένο δώρο που έψαχνα. Βρήκα μόνο ένα κουτί, και αντί 4-5 διαφορετικά σχέδια, μόνο αυτό το ένα. Ρώτησα να μάθω, και όταν κατάφερα να βρω κάποιον υπάλληλο, με ενημέρωσαν ότι θα μπορώ να βρω τα συγκεκριμένα δώρα πίσω από τα ταμεία.

Ολοταχώς για τα ταμεία λοιπόν. Πίσω από τα ταμεία, υπήρχαν δύο επιλογές των 70 ευρώ περίπου, ακριβώς στη ίδια τιμή, αλλά όχι η πρώτη επιλογή των 40. Αποφασίζω ότι μια και μου σύστησαν την επιλογή των 70, και γνώριζα ότι ήταν καλή, να προχωρήσω με αυτή.

Ζητάω λοιπόν να μου δείξουν που βρίσκονται τα κουτιά να πάρω ένα. «Κυρία μου να μας φέρετε τον κωδικό ώστε να το φέρουμε από την αποθήκη.» Καλέ πως δεν το σκέφτηκα να φέρω χαρτί και μολύβι από το σπίτι για να γράψω τον κωδικό. Άρχισα να θυμώνω και η ώρα περνούσε. Καταφέρνω να βρω άλλον υπάλληλο. Ζητώ λοιπόν να πάει να δει τον κωδικό και να μου φέρει οποιοδήποτε από τα δύο σχέδια των 70 που βρίσκονταν εκεί.

Επιτέλους βλέπω ένα καρότσι να φτάνει από την αποθήκη με ένα μεγάλο κουτί μέσα. Πάω να πληρώσω…..40 ευρώ. Δεν είχα άλλο χρόνο όμως. Αν χτυπούσε το κουδούνι μέχρι να φτάσω στο σχολείο να πάρω τον γιο μου θα πανικοβαλλόταν, κι έπρεπε να πάω και στο σπίτι πρώτα να κρύψω όλα τα δώρα που πήρα.

Τα δώρα λοιπόν κρύφτηκαν στο σπίτι της μάνας μου για τα χριστούγεννα, και ξαφνικά, ενώ περιμένουμε τα δώρα του Dashin’s Foundation να φτάσουν πρωτοχρονιά, φτάσανε πριν τα Χριστούγεννα ευτυχώς.

Παραμονή Χριστουγέννων μόλις κοιμήθηκαν, βάζω τα δώρα κάτω από το δέντρο, αφού φρόντισα να προειδοποιήσω ότι κανένας δεν πρέπει να ξυπνησει, μην τρομάξει τον Άη-Βασίλη και φύγει πριν αφήσει τα δώρα.

Άντεξαν μέχρι τις 6 το πρωί. Τρέχουν λοιπόν κι ανοίγουν τα δώρα. Ο μικρός φυσικά χρειαζόταν βοήθεια, γιατί του είχα πάρει μια μπασκέτα (αν το λέω σωστά), που είδε να έχει ο φίλος του στην αυλή του. Ανοίγει ο άντρας μου το κουτί, και 4 από τα κομμάτια που έπρεπε να υπήρχαν μέσα, έλειπαν. Υπήρχε το ταμπλό, και αντί για τρεις σιδερένιους σωλήνες, μόνο ο ένας, που θα μπορούσαμε για να μην λυπηθεί να το στήσουμε ας ήταν και έτσι, αλλά έλειπε και ένα άλλο εξάρτημα που θα συνέδεε όλα τα υπόλοιπα.

Το δώρο λοιπόν του Άη-Βασίλη, έφτασε ελαττωματικό. Κάτι είπαμε για τα ξωτικά που έκαναν λάθος την ώρα που έφτιαχναν το δώρο, κάτι που είπαμε ότι θα μας φέρουν άλλο, αλλά πάνω από όλα να ευχαριστήσω το Dashin’s Foundation, που έσωσε τα Χριστούγεννα του 4χρονου μου, φέρνοντας ακριβώς ότι ζήτησε. Μαζί και η μπάλα καλαθόσφαιρας που αγόρασα, καταφέραμε να βάλουμε πίσω στο πρόσωπό του το χαμόγελο.

Τώρα μένει να περιμένω να ανοίξει το κατάστημα, για να δω αν θα καταφέρω να πάρω το σωστό δώρο, με τα σωστά εξαρτήματα, για να μπορέσουμε επιτέλους να δώσουμε το δώρο ολοκληρωμένο.