Η “Παιδική Γωνιά”, τότε ……..

Κυριακή, και τα παιδιά μου έκαναν τη χάρη να μην ξυπνήσουν πριν τις 6,30.

Η ίδια ρουτίνα, κουζίνα, ραδιόφωνο, γάλα, τσάι και καφές για όλους. Και για ευχάριστη έκπληξη κάποια τραγούδια από τα 60’s- 70’s. Ακούγοντας λοιπόν “το κορίτσι του φίλου μου” πήγα πίσω πολλά χρόνια.

Και τι μου θυμισε….. Μπορεί να ήμουν πολύ μικρή τότε, αλλά ήμουν ένα κινητό jukebox. Πως γίνεται αυτό;

Η τηλεόραση, δεν άρχιζε παρά το απόγευμα. Και παρακολουθούσαμε το κάθε πρόγραμμα, ακόμα και τις ειδήσεις, μέχρι αργά το βράδυ που ο εθνικός μας ύμνος τελείωνε το πρόγραμμα της ημέρας. Θυμάμαι έπρεπε να σταθώ προσοχή μπροστά από την τηλεόραση μέχρι να φανεί το σήμα του ρικ που σημαινε το τέλος του προγράμματος. Και φυσικά μιλούμε για μαυρόασπρη τηλεόραση.

Και πάω πίσω στο ραδιόφωνο, τότε που υπήρχε μόνο ένας σταθμός. Το Ρικ. Υπήρχε το πρωί λοιπόν μια παιδική εκπομπή. «Η παιδική Γωνιά». ΄Όταν ξυπνούσα έτρεχα στο παλιό ράδιο που είχαμε στο χωλ, από αυτά τα προπολεμικά, που αν δεν το πετούσε κάποια στιγμή η μάνα μου σίγουρα θα είχε μια περίοπτη θέση στο σαλόνι.

Αφού κάθε βράδυ έπρεπε να ακούσω τον εθνικό μας ύμνο, αυτό σήμαινε ότι πολλές ξυπνούσα αργά, και φυσικά δεν προλάβαινα την παιδική εκπομπή. Τις φορές όμως που την προλάβαινα ήμουν ευτυχισμένη.

Τόσο ευτυχισμένη που άκουγα όλες τις υπόλοιπες εκπομπές μέχρι το μεσημέρι, καθισμένη εκεί παρακολουθώντας το ράδιο σαν να είχε μια κρυφή οθόνη.

Κάποτε ένα παραμύθι, κάποτε μόνο τραγουδάκια.

Αμέσως μετά την «Παιδική Γωνιά», και πριν την εκπομπή «Για τα μεγάλα παιδιά» που κι αυτή την άκουα έστω κι αν ήμουν 4 ή 5, υπήρχε μια μουσική ώρα. Έτσι στα 5 τραγουδούσα όλα τα τραγούδια του Καλαντζή, του Νταλάρα, και φυσικά γνώριζα και όλα τα μοντέρνα συγκροτήματα.

Στο πιο κάτω λινκ μπορείτε να βρείτε (αν δεν αλλάζουν καθημερινά) δύο «παιδικές γωνιές» και «για τα μεγάλα παιδιά» καθώς και άλλες εκπομπές από τα παλιά χρόνια

http://www.cybc-media.com/aod2wd/index.php/component/jmsmusic/?view=playlist&playlist_id=29