Αφήστε τα παιδάκια να παίξουν με ασφάλεια.

Ο μόλος μας. Χαρά θεού. Κι όταν ο κόσμος μαζεύεται, και οι εκδηλώσεις όμορφες, ακόμα πιο ωραία. Και φυσικά η καλύτερη λύση για τα παιδάκια μας, που έχουν την ευκαιρία να βγουν από τα σπίτια και τα διαμερίσματα. Να τρέξουν και να παίξουν δίπλα στον καθαρό αέρα της θάλασσας.

Μέχρι εδώ όλα καλά.

Στον μόλο λοιπόν υπάρχει στην άκρη ποδηλατόδρομος. Ο ποδηλατόδρομος όπως θα καταλάβατε έχει αυτό το όνομα, γιατί εκεί υποτίθεται ότι κυκλοφορούν τα ποδήλατα.

Στον υπόλοιπο μόλο τα ποδήλατα απαγορεύονται. (και στον ποδηλατόδρομο οι πεζοί…)

Πόσο δύσκολο είναι αυτό να το κατανοήσουν κάποιοι άνθρωποι;

Η εκδήλωση λοιπόν ήταν όμορφη, ο κόσμος χαιρόταν με τη δυνατή μουσική αλλά και με τους τόσους ανθρώπους που έκαναν τη γυμναστική τους δίπλα στην θάλασσα. Θα ήταν 100, θα ήταν 200;

Και μέσα σε αυτήν όλη την ομορφιά και η παραφωνία.

Τρεις ομάδες από νεαρούς, τι νεαρούς, νιάνιαρα, που νόμισαν ξαφνικά ότι μεγάλωσαν, κι ότι μεγαλώνοντας θα έπρεπε να κάνουν εξυπνάδες.

Οι γονείς τους να ήξεραν άραγε που βρίσκονταν; Αν ήξεραν να φταίξουν οι γονείς. Ο επιχειρηματίας που τους νοίκιασε τα ηλεκτρικά δικυκλα γνώριζε ότι έτρεχαν με υπερβολική ταχύτητα ανάμεσα στον κόσμο με κίνδυνο να πατήσουν όποιο παιδάκι θα βρισκόταν μπροστά τους; Αν ήξερε να φταίξει ο επιχειρηματίας.

Και στο μυαλό μου από χτες παίζει η απλή ερώτηση. Όταν κάποιος πάθει κακό, πράγμα το οποίο απεύχομαι, όποιος και να πάρει την ευθύνη, το αποτέλεσμα ποιο θα είναι;

Λύσεις; Πρόστιμα σε όποιους βγουν από τον ποδηλατόδρομο και κυκλοφορήσουν ανάμεσα στον κόσμο. Να βρεθεί τρόπος αυτά τα δίκυκλα να μην μπορούν να αναπτύξουν ταχύτητα. Να…να….να… αλλά η πιο απλή λύση….μάθετε τα παιδιά σας να σκέφτονται τον συνάνθρωπο τους. Δεν υπάρχει λόγος η δική τους διασκέδαση να καταστρέφει την μέρα ή τη ζωή κάποιου άλλου.