Ποτέ δεν είναι αργά για ακόμα ένα ευχαριστώ

Πόσο εύκολα ξεχνιούνται κάποια πράγματα. Γεγονότα που μας πόνεσαν, μας αναστάτωσαν, κάποτε είναι σαν να μην έχουν γίνει, ή σαν μια μακρινή ανάμνηση.

Αφορμή για να με πλημμυρίσουν διάφορα συναισθήματα, έδωσε η πρόωρη γέννηση των διδύμων μιας φίλης. 30 βδομάδες. Πολύ πριν την ώρα τους, τα κοριτσάκια βιάστηκαν.

Για ένα διάστημα όλα τα περί εγκυμοσύνης, προβλημάτων, προωρότητας ήταν μέρος της καθημερινότητας μου.

21 βδομάδων, και ήταν Κυριακή, ήταν και η μέρα μετά την πρωτοχρονιά. Ο γιός μου ήταν λίγο ιδιότροπος. Τον βάλαμε στο αυτοκίνητο και τον πηγαίναμε βόλτα γιατί αυτό πάντα τον ηρεμούσε.

Γυρίσαμε σπίτι, τον βάλαμε για ύπνο, κι εκεί ξεκίνησαν όλα. Ο πόνος δυνατός, φαρμακείο, χάπια, δεν το προλάβαμε. Αιμορραγία. Με τη βοήθεια του γιατρού μας, που ήταν εκτός πόλης, καταφέραμε να βρούμε κάποιο γιατρό να με δει. Τα μωρά σου είναι ζωντανά, μην ανησυχείς. Δεν το πίστευα. Μετά από τόσο αίμα! Μπήκα κατευθείαν σε ιδιωτική κλινική.

Προδρομικός πλακούντας. Μάθαινα νέες ορολογίες. Επικίνδυνο ανά πάσα στιγμή. Έπρεπε πλέον να περιορίσω τις κινήσεις μου μετά από μια βδομάδα που έμεινα στην κλινική, να παραμείνω ήρεμη, και να περιμένω να φτάσω τις 26 βδομάδες που σε περίπτωση δεύτερης αιμορραγίας, αν τα μωρά έπρεπε να γεννηθούν, θα είχαν και πιθανότητες να επιζήσουν. Σιγά σιγά το πήραμε στις 28.

Ετοίμασα τη βαλίτσα μου, μπήκα στο αυτοκίνητο και πήραμε το δρόμο για το Μακάρειο. Εισαγωγή. Δωμάτιο με 4 κρεβάτια, οι τουαλέτες και τα ντουζ απέναντι. Θα περνούσα εκεί πια τις μέρες μου μέχρι τον ερχομό των διδύμων. Εκεί θα ήμουν ασφαλής κι εγώ και τα μωρά.

Ήταν λοιπόν τα δωμάτια της αναμονής. Κοπέλες που απλά περνούσαν για λίγες ώρες μέχρι να έρθει το μωρό τους, και να πάνε στα δωμάτια όπου ήταν όλες οι νέες μανούλες, και κοπέλες που θα έμεναν εκεί για αρκετό διάστημα, για να ξεπεράσουν τα τυχόν προβλήματα που παρουσιάστηκαν, μέχρι να έρθει η ώρα να γεννηθεί το μωρό τους.

Πέρασαν σχεδόν δύο μήνες. Έγινε ρουτίνα. 2-3 φορές την ημέρα ν΄ακούσουμε τις καρδούλες. Το πρόγευμα, το μεσημεριανό, το δείπνο. Οι κυρίες που έρχονταν από την εκκλησία δίπλα, να μας προσφέρουν ένα καφέ, ένα χυμό, κάποιο γλυκό που έφτιαξαν.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την Μεγάλη Βδομάδα. Μεγάλη Παρασκευή. Μας ενημέρωσαν ότι θα περνούσε ο επιτάφιος από το Μακάρειο. Κατεβήκαμε. Ακόμα και η κοπέλα με τα τρίδυμα, που έμενε μόνη στο προτελευταίο δωμάτιο, που έπρεπε να μένει ακίνητη στο κρεβάτι. Επέτρεψαν στον σύζυγο να μείνει μεχρι αργά, έφεραν καρότσι, και την έβγαλαν έξω από το δωμάτιο-φυλακή μετά από τόσο καιρό. Η πομπή μπήκε μέσα στο νοσοκομείο. Λειτουργία ειδικά για μας. Εχουν περάσει πάνω από 4 χρόνια και μόνο που το θυμάμαι συγκινούμαι. Έκλαιγα σαν μωρό.

Πως τα καταφέραμε, οι περισσότερες από μας, γεννήσαμε πάνω κάτω τις ίδιες μέρες. Ακόμα και η κοπέλα που έστειλαν πίσω στην Πάφο γιατί δεν χρειαζόταν να μένει άλλο στο νοσοκομείο, γέννησε κι αυτή με το που γύρισε πίσω.

Ξαφνικά αλλάξαμε τόπο συνάντησης. Από τον θάλαμο αναμονής, βλεπόμασταν όλες πια στην εντατική νεογνών.

Ο γιος μου στο δωμάτιο 4, η κόρη μου στο δωμάτιο 5. Τόσα πολλά σωληνάκια μαζεμένα, και να θελες, και να μπορούσες να κρατήσεις το μωρό με τόσα σωληνάκια θα φοβόσουν.

Μέρα με την μέρα, περιμέναμε ν’ ακούσουμε καλά νέα. Έβαλαν 30 γραμμάρια βάρος, βγήκε κάποιο σωληνάκι. Την επομένη βγαίνουν όλα τα σωληνάκια…συναισθήματα χαράς, και την επομένη όλα τα σωληνάκια πίσω.

Οι φωτογραφίες των πρόωρων στον τοίχο. Το πριν και το μετά. Οι ευχαριστίες από τους γονείς.

Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό. Μείναμε στην εντατική μόνο 12 μέρες. Τα μωρά υγιέστατα, γυρίσαμε σπίτι. Μπήκαμε μετά απλά στην ρουτίνα μας.

Αυτά μου θύμισε η φίλη λοιπόν. Όλα όσα λίγο πολύ ξέχασα. Αυτά μου θύμισε και με ξανάβαλε στην ίδια παλιά κατάσταση, να σκέφτομαι, πόσο βάρος θα πάρουν αύριο, πόσο γάλα θα πιουν, αν θα βγει κάποιο σωληνάκι. Η σκέψη μου και οι προσευχές μου μαζί της.

Η σκέψη μου και ο προσευχές μου για όλα τα παιδάκια, που θα αγωνιστούν μέχρι να καταφέρουν να σταθούν στα πόδια τους, και οι ευχαριστίες μου στο προσωπικό του Μακάρειου Νοσοκομείου, που κανένας μισθός και κανένα ευχαριστώ δεν μπορεί να πληρώσει τα όσα κάνουν για τις μανούλες και τα παιδάκια τους.