Αντιδράτε ή ανταποκρίνεστε στις ερωτήσεις των παιδιών σας;
Φανταστείτε ότι τα παιδιά σας τσακώνονται (πάλι), ή ότι έριξαν τον χυμό στο πάτωμα, ή ότι το παιδί σας ουρλιάζει γκρινιάζοντας ότι «είναι άδικο».
Ποια είναι η αντίδραση σας; Φωνάζετε; Κριτικάρετε ή αντιδράτε υπερβολικά; Ή μήπως ξεκινάτε μια συζήτηση με σκοπό την λύση του «προβλήματος»; Αφήνετε χώρο για την έκφραση των συναισθημάτων;
Αφού λοιπόν όλοι οι γονείς κοπιάζουν να έχουν μια δυνατή και θετική σχέση με τα παιδιά τους, είναι σημαντικό να θυμούνται ότι η ανταπόκριση είναι καλύτερη από την αντίδραση!
Αντίδραση σημαίνει ότι όταν εσύ και το παιδί είστε συναισθηματικά φορτισμένοι, ξεκινάτε μια συζήτηση φωνάζοντας! Τα παιδιά ουρλιάζουν και έχουν ξεσπάσματα θυμού κι εσείς όσο κι αν προσπαθείτε δεν μπορείτε να τα ηρεμήσετε.
Η ανταπόκριση από την άλλη, δίνει στο παιδί την δυνατότητα να εκφράσει τα συναισθήματα του, τα παράπονα, τις ιδέες του χωρίς κριτική, ντροπή ή ενοχή! Αν το παιδί σας είναι ταραγμένο γιατί πιστεύει ότι κάτι είναι άδικο, το αφήνετε να εκφραστεί!
Δεν είναι εύκολο!
Είναι αρκετά δύσκολο για πολλούς γονείς, να θυμάστε όμως ότι δεν είστε μόνοι σ’ αυτή την προσπάθεια! Η ανταπόκριση μπορεί να μοιάζει αναποτελεσματική, παθητική και πολύ χαλαρή στην αρχή!
Σ’ αυτό τον μαραθώνιο ωστόσο, η ανταμοιβή είναι καταπληκτική! Τα παιδιά, μαθαίνουν ότι είναι καλό να εκφράζουν τις σκέψεις τους και τα συναισθήματα τους. Θα ξέρουν ότι μπορούν να σας εμπιστευτούν για να τα βοηθήσετε όταν θέλουν να επεξεργαστούν τα συναισθήματα τους, χωρίς να νιώσουν πίεση!
Αν ανήκετε στους «αντιδραστικούς» γονείς, θα πάρει καιρό να γίνει «φυσιολογικό». Στην διάρκεια της μέρας σας, βρείτε στιγμές που μπορείτε να ανταποκριθείτε και όχι να αντιδράσετε! Αν κατά λάθος αντιδράσετε, μπορείτε να δώσετε στον εαυτό σας την ευκαιρία να επανορθώσει. Δεν είναι σημάδι αδυναμίας αν πείτε «αυτό που ήθελα να πω είναι..»
Μάθετε στα παιδιά σας ότι κανείς δεν είναι τέλειος και αυτό είναι φυσιολογικό!
Εσείς σε ποια κατηγορία εντάσσεται τον εαυτό σας; Διαβάστε τα παρακάτω παραδείγματα:
Αντιδράτε: «Σταμάτα να κλαις αμέσως!»
Ανταποκρίνεστε: «Μοιάζεις ταραγμένος/η. Έλα να σε πάρω μια αγκαλιά.»
Αντιδράτε: «Αν δεν σταματήσετε να τσακώνεστε, θα γυρίσω το αμάξι πίσω»
Ανταποκρίνεστε: «Κάνω το αμάξι στην άκρη. Αν δεν υπάρξει ησυχία, δεν πρόκειται να ξεκινήσω.
Αντιδράτε: «Πάλι έχυσες τον χυμό;»
Ανταποκρίνεστε: «Ουπς, ας πάρουμε ένα πανάκι να το καθαρίσουμε!»
Αντιδράτε:»Πάλι πήρες κακό βαθμό; Τι θα γίνει με σένα;»
Ανταποκρίνεστε: «Έχω την εντύπωση ότι χρειάζεσαι βοήθεια σ’ αυτό το μάθημα. Μπορώ να κάνω κάτι;»
Αντιδράτε: «Αρκετά με την γκρίνια!»
Ανταποκρίνεστε: «Σε παρακαλώ μίλα πιο όμορφα όταν θες κάτι από μένα.»
Κάποιες φορές θα είναι εύκολο να ανταποκριθείτε και να μην αντιδράσετε. Άλλες φορές πάλι, θα είναι πρόκληση, ειδικά όταν είστε κουρασμένη, αγχωμένη, ανήσυχη κλπ.
Αν είναι μια από τις παραπάνω μέρες, μην ξεχνάτε να παίρνετε μια βαθιά ανάσα, να μετράτε μέχρι το δέκα και να δώσετε στον εαυτό σας την δυνατότητα να αποφασίσει αν θα ανταποκριθεί ή θα αντιδράσει!
