Αυτά τα Χριστούγεννα, μην χαρίσετε ζωάκια….εκτός κι αν…
“Επειδή τα Χριστούγεννα είθισται να ανταλλάσσουμε δώρα, θα μπω κατευθείαν στο ψητό.
Τα ζώα δεν είναι παιχνίδια για να τα δωρίζουμε.
Δεν έχουν κάρτα επιστροφής και φυσικά αν χαλάσουν δεν τα πετάμε στην ανακύκλωση.
Αυτονόητο, θα μου πεις…
Μπα, δεν νομίζω, θα σου πω…
Το εμπόριο ζώων είναι τόσο κερδοφόρο όσο το εμπόριο όπλων, ναρκωτικών και ανθρώπων.
Όλοι εκείνοι που μετέχουν σε αυτό, δεν δίνουν δεκάρα για την ευζωία του «προϊόντος», από τον χαρουμένο breeder ιδιοκτήτη puppy mill σε κάποια χώρα του πρώην Ανατολικού μπλοκ, μέχρι τον πετ σοπά που θα τα πουλήσει.
Ή μάλλον, δίνουν μια δεκάρα, μέχρι να τα ξεφορτωθούν.
Αλλά επειδή είναι και πολύ τζιμάνια παιδιά, έχουν προβλέψει και για μερικές απώλειες.
Ξέρουν ότι από τα δέκα καθαρόαιμα ζωάκια που θα φέρουν στην Ελλάδα με χαρτιά και τσιπ και τρίχες κατσαρές, θα φτάσουν στις βιτρίνες των πετ σοπ, τα μισά!
Αυτά που θα καταρρεύσουν από το ταξίδι στο πόρτ μπαγκάζ και θα είναι άρρωστα ή του θανατά, απλά θα πεταχτούν στα σκουπίδια.
Μη φανεί σκάρτο το υπόλοιπο εμπόρευμα. Αντικείμενα γι’ αυτούς, άψυχα, αναίσθητα.
Αλλά εμάς τι μας νοιάζει;
Εμείς θέλουμε καθαρόαιμο γιατί μας το ζήτησε η κόρη ή η βαφτισιμιά, επειδή έχει κι η κόρη του μπατζανάκη της θείας.
Θα πάμε στο πετ σοπ που πουλάει τα ρατσάτα ζωάκια, θα πληρώσουμε αδρά και πλέον μας ανήκει να το κάνουμε ό,τι θέλουμε.
Και αν θέλουμε να το κάνουμε δώρο, δεν θα ρωτήσουμε και κανέναν.
Τι μας νοιάζει, αν το παιδί δεν έχει παιδεία και αγνοεί πώς να φερθεί σε ένα πλάσμα, γιατί κανείς μέχρι τώρα δεν φρόντισε να του μάθει τι σημαίνει σεβασμός και υπευθυνότητα;
Το πήρε το μήνυμα: του ανήκει γιατί του το κάνατε δώρο όπως το παιχνίδι του.
Και μπορεί να το παίζει μέχρι να το βαρεθεί, να το βασανίζει γιατί “είναι δικό του”, να το ξεφορτωθεί αν δεν του αρέσει.
Μόνο που…αντίθετα με τα υπόλοιπα παιχνίδια, ένα σκυλάκι ή μια γατούλα όταν τα βαρεθείς δεν μπορείς να το βάλεις σε κούτα και να το ανεβάσεις στο πατάρι. Πράγμα που θα ήταν πολύ βολικό…
Έχει και απαιτήσεις η συμβίωση με ένα ζωάκι, που εξαρτάται απόλυτα από σένα.
Τη λύση λοιπόν, θα τη δώσει συνήθως η «φιλεύσπλαχνη» μάνα, που θα πάρει και θα δέσει το ζώο στο μπαλκόνι ή στην αυλή και όταν θυμάται θα του ρίχνει και ένα ξεροκόμματο.
Σε περίπτωση όμως που το ζωάκι είναι ζωηρό ή άτακτο και μασουλήσει κάνα παπούτσι με την κουταβίσια του χαρά, μπορεί να το πετάξει με συνοπτικές διαδικασίες στον δρόμο.
Ζώο είναι, “ξέρει πώς να επιβιώσει”, σύμφωνα με τη λογική του παραλόγου…
Αν πάλι, είναι λίγο φιλόζωοι οι γονείς, θα πάρουν τηλέφωνο κάποια φιλοζωική και θα απαιτήσουν να ‘ρθουν να πάρουν το ζωντανό, αλλιώς “τι φιλοζωική είστε;”.
Όλες αυτές οι πιθανότητες δυστυχώς δεν είναι βγαλμένες από το μυαλό μου, αλλά από την πραγματικότητα.
Πολλά από τα αδέσποτα προέρχονται από αυτούς τους “φιλόζωους”.
Και φυσικά, οι γονείς αυτοί δίνουν και “καταπληκτικά” μηνύματα απανθρωπιάς και έλλειψης πολιτισμού, στα παιδιά τους.
Δημιουργούν τα μελλοντικά τέρατα που θα αναλάβουν να συνεχίσουν το έργο των τεράτων προγόνων τους.
Άνθρωποι ανεύθυνοι, φυγόπονοι, φιλοτομαριστές, καθίκια με μία λέξη. (επιτρέψτε μου…).
Δηλαδή, η πλειοψηφία των υπανθρώπων που κυκλοφορούν γύρω μας, που έχουν μάθει να πατούν επί πτωμάτων, που δεν σέβονται κανέναν και τίποτα, που η δικιά τους ευζωία έχει μόνο σημασία.
Αυτοί να είναι καλά, και δεν πα να πνιγούν οι άλλοι.
Πάλι καλά που ήρθε η κρίση και νοιώσανε την απειλή και στο πετσί τους κι αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι πάντα θα υπάρχουν καθάρματα χειρότερα από αυτούς, που θα τους λιώσουν ομοίως σαν σκουλήκια, γιατί απλά…μπορούν.
Γιατί, εσύ, μικρέ φιλοτομαριστή, μπορούσες και το έκανες σε ένα ζωάκι, αλλά guess what?
Στον κόσμο υπάρχουν και χειρότεροι από σένα, πιο αδίστακτοι, που δεν υπολογίζουν τίποτα μπροστά στο συμφέρον τους.
Φυσικά όταν σου φερθούν σαν σκουπίδι όπως εσύ στο ζώο, τότε ανακαλύπτεις πως είσαι άνθρωπος, πως έχεις ανάγκη και τους άλλους, που μέχρι τώρα τους είχες γραμμένους στα παλιά σου τα παπούτσια.
Και τότε αποζητάς την ανθρωπιά, που εσύ ο ίδιος πρώτος στέρησες από τους γύρω σου, γιατί κάποτε δεν σε ένοιαζε.
Τώρα όμως έμαθες να χρησιμοποιείς κι αυτή την άγνωστη λέξη, γιατί πλέον σε αφορά.
Θα μου πεις, τι σχέση έχουν με όλα τα παραπάνω;
Κι όμως έχουν περισσότερη από ότι φαντάζεσαι.
Αν δεν μάθεις από μικρός να σέβεσαι τα άλλα πλάσματα που είναι πιο αδύναμα από σένα, αν δεν σου διδάξουν ότι τους φίλους δεν τους αγοράζεις, αν δεν σου πουν πως και η ύπαρξη των άλλων είναι εξίσου σημαντική, πώς θα τα εφαρμόσεις στην ενήλικη ζωή σου;
Ίσως τελικά η κρίση να είναι και ένα καλό μάθημα για όλα τα κακομαθημένα, εγωιστικά κωλόπαιδα, ανήλικα και ενήλικα, που τα «θέλω» τους ήταν πάντα πιο πάνω από τα «πρέπει».
Ίσως να είναι και η ύστατη ευκαιρία να ξαναγίνουμε άνθρωποι.
Το μέλλον θα δείξει.
Αυτές τις γιορτές λοιπόν, μη δωρίσετε ζωάκια στα παιδιά.
Και αν θέλετε κάποιο ζωάκι, απλά σκεφτείτε το πολύ καλά, εάν είστε έτοιμοι να αποκτήσετε ακόμα ένα μέλος στην οικογένεια σας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Υιοθετήστε με υπευθυνότητα, ενδεχομένως κάποιο άτυχο «περσινό δώρο» κάποιου ανεύθυνου που πέταξε στο δρόμο και χαρίστε σε ένα αθώο πλάσμα μία αξιοπρεπή ζωή.
Καλές γιορτές σας εύχομαι. Και μυαλωμένες… Ζωή Louper Ευσταθίου
