Το καθάρισμα του σπιτιού μου έσωσε το γάμο
Καθημερινά, παλεύω μια επική μάχη με τον εαυτό μου:
Να παίξω με τα παιδιά ή να καθαρίσω το σπίτι;
Να πλύνω τα πιάτα ή να χτίσω με τουβλάκια;
Είναι μικρά μόνο για λίγο! Το πλυντήριο μπορεί να περιμένει … εκτός κι αν ξεμείναμε από καθαρά εσώρουχα.
Συγχωρέστε το χάος, φτιάχνουμε αναμνήσεις.
Ειδικά στις αρχές της μητρότητας, όπου κι αν κοίταξα, ήρθα αντιμέτωπη με εικόνες της «καλής» ανατροφής των παιδιών όπου αντί βρώμικα δακτυλικά αποτυπώματα στα παράθυρα μου, παιχνίδια σκορπισμένα σε όλο το σαλόνι, και καλάθια με άπλυτα ρούχα στοιβαγμένα ι ψηλά έβλεπα και είχα όπως μου άρεσε χάδια με το μωρό. Και τότε σκεφτόμουν – θα μπορούσα να βάλω στην άκρη τα κολλώδη χαδάκια της συναισθήματικής μητρότητας για μόλις ένα δευτερόλεπτο και να αναγνωρίσω τι σκατά χρειάζεται να κάνω εδώ;
Κοιτάζω πίσω τον εαυτό μου στα πρώτα χρόνια της μητρότητας, όταν ήμουν μια εξαντλημένη, νεαρή μητέρα δύο παιδιών και γελώ με την κοπέλα που πραγματικά, κυριολεκτικά αγωνίστηκε με την απόφαση αν θα πρέπει να πλύνει τα πιάτα ή να παίξει στο χαλί με τις κόρες της. Μιλάμε για μια πλήρη νοερή συνομιλία στο κεφάλι, όπου πάλευα με τις ενοχές ότι ενώ θα ήμουν απασχολημένη κρατώντας ένα τακτοποιημένο σπίτι η μαγεία της παιδικής ηλικίας θα έφευγε μακριά μου. Θέλω να πω, δεν είχα γίνει μαμά για να μένω στο σπίτι και να καθαρίζω όλη την ημέρα, σωστά; Δεν ηταν το παιχνίδι πιο σημαντικό; Δεν έπρεπε το καθάρισμα να έρχεται πάντα δεύτερο;
Περνούσα όλη την ημέρα “παίζοντας” με τα παιδιά μου, αλλά παραμελούσα το σπίτι γιατί ένιωθα ένοχη, αν έκανα ότιδήποτε άλλο κατά τη διάρκεια που τα παιδιά μου ήταν ξύπνια. Περίμενα έως ότου ο σύζυγός μου γυρίσει στο σπίτι για να ασχοληθώ και με άλλες δουλειές, όπως το παντοπωλείο τα ψώνια ή την άσκηση.
Και η αλήθεια;
Αυτό με έκανε να νοιώθω άθλια.
Μου πήρε λίγο χρόνο, αλλά τελικά αναγκάστηκα να πάρω μια απόφαση για την δική μου υγεία και τη σχέση μου με τον άντρα μου, ο οποίος ομολογουμένως, αντιμετώπιζε μια γκρινιάρα, συγκλονισμένη σύζυγο στο τέλος της κάθε ημέρας που ήταν τόσο αποφασισμένη να μην πάρει οποιοδήποτε χρόνο μακριά από τα παιδιά της ώστε τον έκλεβε από αυτόν.
Γι ‘αυτό και επέλεξα να δώσω στον εαυτό μου την άδεια να δεχθεί ότι ο τομέας της καθαριότητας του σπιτιού ήταν μέρος της δουλειάς μου ως μαμά -στο-σπίτι.
Σήμαινε να συνειδητοποιήσω ότι για μένα, το να βρω λίγο χρόνο κάθε πρωί για να συγυρίσω την κουζίνα, και να βάλω πλυντήριο, να προετοιμάσω το δείπνο και να φτιάξω τα κρεβάτια, ήταν μέρος της φροντίδας για τα παιδιά μου.
Για μένα, τα ψώνια κατά τη διάρκεια της ημέρας, ακόμα κι αν είναι πιο δύσκολο και μια ταλαιπωρία με τα παιδιά, είναι μέρος της φροντίδας για τα παιδιά μου και τον άντρα μου, γιατί αυτό σημαίνει περισσότερο χρόνο με την οικογένεια αργότερα.
Για μένα, ενθαρρύνοντας τα παιδιά μου να παίζουν χωρίς εμένα ώστε να μπορώ να διπλώσω τα ρούχα δίπλα τους, είναι μέρος της φροντίδας γι ‘αυτά, επειδή κάνω κάτι για όλους μας.
Είναι δύσκολο γιατί έχουμε αυτή την ειδυλλιακή εικόνα του να μένουμε στο σπίτι με τα παιδιά, σαν να είναι μόνο να ψήνουμε μπισκότα και αγκαλιά στον καναπέ και ραντεβού για παιχνίδι όπου μπορούμε πραγματικά να έχουμε το χρόνο να μιλήσουμε σε άλλο ενήλικα, αλλά η πραγματικότητα του να μένουμε στο σπίτι μοιάζει περισσότερο σαν να προσπαθούμε να στριμώξουμε λίγο χρονο για τα παιδιά μεταξύ όλων των μικροδουλειών μας.
Ρώτησα τον άντρα μου αν πίστευε ότι η διατήρηση ενός καθαρού σπιτιού ήταν μέρος της “δουλειάς” μου, και πώς επηρέασε τον γάμο μας και ενώ δίστασε να παραδεχτεί κάτι, ο ίδιος ομολόγησε ότι – σοκ – είναι ωραίο να μπαίνεις σε ένα καθαρό σπίτι στο τέλος της ημέρας.
Ούτε ο ίδιος ούτε εγώ θα λέγαμε ποτέ ότι καλύτερα να καθαρίσω το σπίτι ή αλλιώς …., αλλά παραδέχεται ότι μπορεί να αισθανθεί την ορατή διαφορά που κάνει στο γάμο μας και σε μένα προσωπικά, τα οποία, φυσικά, έχουν περίπλοκα συνδεθεί, το να είμαι σε θέση να ρυθμίσω σωστά τα οικιακα καθήκοντα. (Ευτυχισμένη γυναίκα = ευτυχισμένη ζωή).
Μην με παρεξηγείτε εδώ . Το σπίτι μου θα μπορούσε να δεχτεί ένα καλό σφουγγάρισμα και υπάρχουν δουλειές που δεν έχω ακόμη αρχίσει (παράθυρα; Όχι. Ξεσκόνισμα; χα.), αλλά σε γενικές γραμμές, δουλεύω σκληρά κάθε μέρα για να κρατήσω ένα κάπως τακτοποιημένο και καθαρό σπίτι, επειδή αυτό με κάνει να αισθάνομαι καλύτερα και στη συνέχεια η διάθεσή μου θέτει τον τόνο για το υπόλοιπο του νοικοκυριού. Είναι παράξενο και ίσως δεν θα έπρεπε να είναι έτσι, αλλά για εμάς, έτσι λειτουργεί.
Μήπως αυτό σημαίνει ότι κάθε μέρα χορεύω κάνοντας τις δουλειές μου τραγουδώντας σαν Σταχτοπούτα ενώ τα παιδιά παίζουν ευτυχισμένα στα πόδια μου; Εμ όχι. Μήπως αυτό σημαίνει ότι ο σύζυγός μου στο τέλος της ημέρας κάθεται στην πολυθρόνα με τα πόδια στο τραπέζι , ενώ εγώ σκουπίζω από κάτω; Μην με κάνετε να γελάσω.
Αυτό όμως σημαίνει για να κάνω τη δουλειά μου – και εγώ σκέφτομαι το να μένω στο σπίτι ως μέρος της δουλειάς μου αυτή τη στιγμή- αρκετά καλά και για να είμαι μια ευτυχισμένη και ολοκληρωμένη γυναίκα με το σύζυγό μου, πρέπει να παραμείνουν στην κορυφή της των προτεραιοτήτων οι δουλειές του σπιτιού.
Μερικές φορές, αυτό σημαίνει να λέω “όχι” στα παιδιά μου, και μερικές φορές αυτό σημαίνει ότι κάνω άλλες επιλογές ώστε να μπορώ να αντιμετωπίσω τοκαθάρισμα, αλλά για τώρα, αυτή είναι η ζωή μου. Κατά πάσα πιθανότητα δεν θα είναι πάντα έτσι και δεν τρέφουμε με αυταπάτες ότι ένα καθαρό σπίτι είναι πιο σημαντικό από ό, τι εκείνες τις ημέρες, όταν εγώ πραγματικά εγκαταλείπω τα πάντα για να παίξω με τα παιδιά – αλλά αυτές είναι οι εξαιρέσεις και όχι ο κανόνας.
Και είμαι εντάξει με αυτό.
Είναι ίσως ανόητο ότι γράφω για αυτό, αλλά αυτή είναι η ζωή μου, και η ζωή για πολλές άλλες γυναίκες, έτσι είμαι εδώ για να πω ότι, για κάποιο λόγο, ένα καθαρό σπίτι με κάνει μια καλύτερη μητέρα και μια πιο αγαπημένη γυναίκα .
Αν και δεν θα έφτανα στο σημείο να πω ότι θα μισούσα απολύτως αν ο σύζυγός μου έπλενε τα πιάτα απόψε.
