ΓΙΑΤΙ Η ΣΥΜΒΙΩΣΗ ΜΕ ΚΑΤΟΙΚΙΔΙΑ ΩΦΕΛΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ;

13 Οκτωβρίου 2015
Δεν υπάρχουν Σχόλια

Τα παιδιά επωφελούνται ιδιαίτερα μεγαλώνοντας με κατοικίαδια (ειδικά σκύλους). Οι θεωρίες που υιοθετούν ωστόσο, πολλοί άνθρωποι ώστε να αποφεύγεται η συναναστροφή των παιδιών με τα ζώα καταλήγουν συχνά, σε αβάσιμους μύθους. Μαθαίνοντας σε ένα παιδί από μικρή ηλικία να συζεί ομαλά με ένα κατοικίδιο, τα οφέλη μπορεί να αποδειχτούν πολύ περισσότερα απ’ ότι κάποια ενδεχόμενα αρνητικά. Πολλοί ειδικοί υποστηρίζουν πως η κατάλληλη ηλικία για να αποκτούν τα παιδιά κατοικίδιο είναι αφού γίνουν έξι χρονών.

Γιατί να πάρετε στο παιδί σας σκυλί

● Mαθαίνει τι σημαίνει φιλία. Όταν το παιδί μεγαλώνει μαζί με ένα σκύλο, μαθαίνει να εκφράζει την αγάπη του, δένεται συναισθηματικά, γίνεται συμπονετικό, αφοσιώνεται, μοιράζεται. Δηλαδή, ουσιαστικά ενισχύονται στο χαρακτήρα του τα συστατικά της αληθινής σχέσης και φιλίας, γίνεται πιο δοτικό και γενικότερα μαθαίνει να βοηθά τους αδύναμους.

● Aναπτύσσεται κοινωνικά. Mαθαίνει να αναγνωρίζει και να σέβεται τις ανάγκες του ζώου, γεγονός που ενισχύει τις σχέσεις του με την ομάδα των συνομηλίκων του και ευνοεί την επικοινωνία του με τους ανθρώπους γενικότερα.

● Γίνεται υπεύθυνο. Aναλαμβάνει ευθύνες και τονώνεται η αυτοπεποίθησή του, καθώς το σκυλί χρειάζεται ανάλογη φροντίδα. Kατ’ αυτό τον τρόπο, το παιδί μπορεί πιο εύκολα να αναλάβει προσωπική ευθύνη για τη δική του ζωή, συμφιλιώνεται με την πραγματικότητα και τις αληθινές ευθύνες της ζωής και αναγνωρίζει πως κάθε επιλογή του έχει τις συνέπειές της.

● Διαχειρίζεται καλύτερα τα «θέλω» του. Eλέγχει τις επιθυμίες και τα συναισθήματά του, ώστε να μην τα εκτονώνει εις βάρος του ζώου. Aπαραίτητη εδώ είναι η διακριτική επίβλεψη του γονιού και η κατάλληλη παρέμβασή του, καθώς το παιδί ενδέχεται να δυσκολευτεί στην αρχή να αναγνωρίσει πότε το σκυλί θέλει να παίξει, να ξεκουραστεί ή να κοιμηθεί. O γονιός μπορεί, συζητώντας με το παιδί, να το βοηθήσει να αναγνωρίσει την επιθυμία του, αλλά και να την οριοθετήσει, εφόσον αυτή είναι αντίθετη προς τις ανάγκες του ζώου. Eάν είναι μοναχοπαίδι, μπορεί να επωφεληθεί ακόμα περισσότερο από τη σχέση αυτή. Θα το βοηθήσει να περιορίσει τον εγωισμό και την επιθετικότητα που μπορεί να έχει ή ακόμα και να μειώσει την εγωκεντρικότητά του.

● Mαθαίνει τι σημαίνει αρρώστια και απώλεια. Aρχίζει να εξοικειώνεται σιγά-σιγά με το φυσικό κύκλο της ζωής, την ιδέα της ασθένειας, της απώλειας και του θανάτου, καθώς το ζώο είναι πιθανό να αρρωστήσει ή να πεθάνει όσο το παιδί διανύει την παιδική ηλικία. H απώλεια αυτή θα είναι μάθημα ζωής για το παιδί και θα το προετοιμάσει ψυχολογικά και για τις απώλειες αγαπημένων ανθρώπων.

  • H φροντίδα του κατοικιδίου όταν είναι άρρωστο ή γέρικο του μαθαίνει στο παιδί ότι δεν θα είναι μόνο αποδέκτης φροντίδας στη ζωή του (π.χ. από τους γονείς του), αλλά ότι μπορεί να αναλάβει και ρόλο ανθρώπου που προσφέρει φροντίδα. Δυστυχώς πολλές φορές όταν τα κατοικίδια αρρωστήσουν ή είναι γέρικα εγκαταλείπονται στο δρόμο από τις οικογένειες τους. Αυτό όμως είναι τελικά το μάθημα που θέλουμε να δώσουμε στα παιδιά μας; Έτσι θα θέλαμε να φερθούν όταν εμείς οι γονείς θα είμαστε γέροι και ανύμποροι;
  • Η συμβίωση με τα ζώα φέρνει τα παιδιά σε επαφή με κάποια μικρόβια και ενισχυει έτσι το ανοσοποιητικό τους σύστημα. Αυτό, υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχει σωστή περιποίηση και κατάλληλη κτηνιατρική φροντίδα του ζώου, τηρούνται βασικοι κανόνες υγιεινής (πχ. πλύσιμο χεριών αφού χαϊδέψουμε το ζώο) και διατηρούμε καθαρά τόσο το σπίτι μας όσο και το κατοικίδιό μας.
  • Τα παιδιά γυμνάζονται περισσότερο και έρχοναι πιο κοντή στη φύση. Έχοντας ένα σκύλο, τα παιδιά παίζουν μαζί του για ώρες, βγαίνουν για περιπάτους ή/και τρέξιμο, εξορμήσεις στην εξοχή ή στην παραλία, πικ- νικ, κτλ. Γενικά, η ύπαρξη ενός σκύλου μπορεί να ξεκολλήσει τα παιδιά από την καθιστική ζωή, τη βαρεμάρα και τα βιντεοπαιχνίδια και να τα κάνει πιο δραστήρια και κοινωνικά.
  • Τα παιδιά που ζουν με κατοικίδια, αναπτύσσουν καλύτερα την γλώσσα του σώματος και την μη λεκτική έκφραση των συναισθημάτων τους. Ιδιαίτερα σημαντική, σύμφωνα με την αμερικανική ακαδημία παιδικής και νεανικής ψυχιατρικής (AACAP), είναι η συμβολή των ζώων στο μεγάλωμα ενός παιδιού που έχει προβλήματα συμπεριφοράς, καρδιαγγειακά νοσήματα, ασθένειες όπως σύνδρομο DOWN, κινητικές δυσκολίες, αυτισμό, μορφές δυσλεξίας.

Όλοι οι μύθοι λοιπόν, διαλύονται μπροστά στα πραγματικά οφέλη των παιδιών που μεγαλώνουν με κατοικίδια. Τα κατοικίδια προσφέρουν στα παιδιά οφέλη που οι περισσότεροι ίσως δεν έχουμε σκεφτεί ποτέ. Τα  βοηθούν να μάθουν πώς λειτουργεί ο κύκλος της ζωής και να έρθουν πιο κοντά στη φύση. Τα διδάσκουν να είναι πιστά και να αγαπούν τους ανθρώπους. Η δουλειά που κάνει ένα κατοικίδιο παραλληλίζεται πολλές φορές, με αυτή του εκπαιδευτικού. Στο τέλος, το παιδί κάτι έχει μάθει από αυτή τη σχέση που θα κουβαλάει πάντα μαζί του.

Όμως ας έχουμε υπόψην μας ότι η απόφαση για την απόκτηση ενός κατοικίδιου ζώου πρέπει να είναι συνειδητή και αποτέλεσμα ώριμης σκέψης και συζήτησης μεταξύ των μελών μιας οικογένειας, προκειμένου να αποφεύγονται τα φαινόμενα εγκατάλειψης στο δρόμο και δημιουργίας ορδών αδέσποτων. Άλλωστε για την εγκατάλειψη κατοικίδιων στον δρόμο προβλέπονται κυρώσεις από τον νόμο. Τόσο στο παιδί μας, αλλά και στο κατοικίδιό μας πρέπει να δίνουμε την αξία που του αναλογεί και το κάθε ένα έχει την θέση του στο σπίτι μας και στην καρδιά μας. Σωστή περιποίηση και κατάλληλη κτηνιατρική φροντίδα, είναι οι προϋποθέσεις μιας ευτυχισμένης και ασφαλούς συμβίωσης του κατοικίδιου με εμάς και τα παιδιά μας.

Στην φωτογραφία μας ο Απόλλωνας που ψάχνει για παντοτινό σπίτι και οικογένεια. Μεσαίου μεγέθους λαμπραντορ μιξ, 10 μηνών που τα πάει πολύ καλά με ανθρώπους και ζώα.