Χρησιμοποιώ το πρόβλημα υγείας μου σαν λόγο που δεν έχω παιδιά.
Δευτερόλεπτα μετά που θα αποκαλύψω στον οποιοδήποτε ξένο ότι δεν έχω παιδιά, βλέπω εκείνο το βλέμμα. Δεν χρειάζεται να πουν κάτι, το βλέμμα ρωτάει «σου λείπει το γονίδιο της μητρότητας; Ποιο είναι το πρόβλημα σου τελοσπάντων».
Δεν θα μπορούσα να απαντήσω ότι δεν έχω κανένα λόγο για να κάνω παιδιά, ούτε και νομίζω ότι η ζωή μου είναι σε τάξη ώστε να κάνω. Συνήθως όμως απλά δίνω την συνηθισμένη δικαιολογία.
«Έχω ενδομητρίωση και δεν μπορώ να κάνω παιδιά» απαντάω. Αυτό φυσικά είναι ένα μέρος της αλήθειας, και μέχρι ενός σημείου οι γιατροί πιστεύανε ότι οι γυναίκες με ενδομητρίωση είναι στείρες.
Κάποτε αποκαλούσαν την ενδομητρίωση σαν την αρρώστια των γυναικών καριέρας, μια και πίστευαν ότι είχε προκληθεί μια και οι γυναίκες καθηστερούσαν τον τοκετό. Ο γιατρός Drew την αποκάλεσε « διαταραχή σακούλας σκουπιδιών», αλλά αυτές από εμάς που γνωρίζουμε, απλά την λέμε ένδο.
Αυτό συμβαίνει όταν ιστός ο οποίος υπάρχει μέσα στη μήτρα (ενδομήτριο) εμφανίζεται έξω από τη μήτρα – συνήθως στην κοιλιά, ωοθήκες, σάλπιγγες, και την περιοχή μεταξύ του κόλπου και του ορθού. Ο ιστός που βρίσκεται εκτός μήτρας αναπτύσσεται αναλόγως του έμμηνου κύκλου με τον ίδιο τρόπο που κάνει ο ιστός του ενδομητρίου: κάθε μήνα ο ιστός στιβάζεται, καταρρέει και αιμορραγεί.
Σε αντίθεση με τον ιστό μέσα στη μήτρα, δεν έχει κανένα τρόπο να φύγει από το σώμα, έτσι ώστε να δημιουργεί συμφύσεις, ουλώδη ιστό, και φλεγμονή. Μερικά από τα συμπτώματα της ενδο περιλαμβάνουν φρικτό πόνο, περίοδο που διαρκεί πολύ περισσότερο, διαταραχές του εντέρου και των ουροφόρων οδών, έμετο, επώδυνο σεξ, και στειρότητα.
Η ενδομητρίωση είναι μια επώδυνη κατάσταση που συνεχίζεται και συνεχίζεται.
Πήγα στη γιατρό για κάτι που θεώρησα ως μόλυνση, μη γνωρίζοντας ότι είχα κάτι μεγάλο στην κοιλιακή χώρα. Η γιατρός που δεν χρυσώνει ποτέ το χάπι, είπε « Ή είσαι έγκυος, ή έχεις ένα τεράστιο όγκο».
Ήμουν μεταξύ σχέσεων τότε, και γνώριζα καλά ότι δεν ήμουν έγκυος. Υπάροχα!!! Ένας μεγάλος όγκος, πιθανόν καρκίνος! Μου έκλεισαν αμέσως ραντεβού για εγχείρηση.
Όταν η γιατρός «με άνοιξε»είδε ότι είχα πολλούς ουλώδεις ιστούς ήδη δημιουργημένους, και καυστηρίασε όσο περισσότερο μπορούσε. Ποτέ όμως δεν μπορούν να καυστηριάσουν όλους-ποτέ δεν τα καταφέρνουν.
Όταν συνήλθα η γιατρός με ενημέρωσε «Δεν έχεις καρκίνο!!»
«Αυτά είναι τέλεια νέα» είπα ανακουφισμένη.
«Όχι τόσο σπουδαία» απάντησε. «Έχεις ενδομητρίωση» Δεν ήξερα τότε ότι το μακρύ, κτηνώδες ταξίδι μου μόλις είχε ξεκινήσει.
Ήμουν τυχερή με ένα παράξενο τρόπο, επειδή στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά μέσο όρο, χρειάζονται γύρω στα δέκα χρόνια για να διαγνώσουν ενδομητρίωση. Λόγω διασημοτήτων όπως η Padma Lakshmi, η Cyndi Lauper και η Hillary Clinton η επίγνωση είναι ελαφρώς καλύτερη από ό, τι ήταν. 176 εκατομμύρια γυναίκες ανα τον κόσμο υποφέρουν από αυτή την αρρώστια, κι ακόμα εξακολουθούν να υπάρχουν τόσοι μύθοι γύρω της.
Δεν υποφέρω όσο άλλες γυναίκες. Μέχρι τώρα είχα δύο επεμβάσεις, στην πρώτη αφαιρέθηκε μια κύστη, και την δεύτερη η δεξιά μου οωθήκη. Είχα πάρα πολύ πόνο, πριν, κατά την διάρκεια, και μετά την περίοδο.
Δεν μπορώ να σκύψω χωρίς να έχω φρικτό πόνο. Το σεξ είναι συχνά επώδυνο, και μερικές φορές βασανιστικό. Έχω πάρει αντισυλληπτικά χάπια, Lupron (που δίνουν σε ασθενείς με καρκίνο του προστάτη), αλλά η γιατρός μου εξακολουθεί να λέει ότι τα σωθικά μου είναι χάλια.
Κάθε μήνα γνωρίζω ότι η ενδομητρίωση μου χειροτερεύει, προκαλώντας λίγη μεγαλύτερη ζημιά που ισοδυναμεί με λίγο περισσότερο πόνο. Μπορείτε λοιπόν να με κατηγορήσετε αν προσπαθώ να κάνω τα πάντα ώστε να αποφύγω περισσότερο πόνο στη ζωή μου;
Όταν πρωτοδιαγνώστηκα, οι γιατροί με ενθάρρυναν να μείνω έγκυος, καθώς πίστευαν ότι η εγκυμοσύνη θα μπορούσε να θεραπεύσει την ενδομητρίωση. Λάθος. Οι γυναίκες κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης μπορεί να νοιώσουν λιγότερα συμπτώματα λόγω αυξημένης προγεστερόνης.
Αργότερα, οι γιατροί πίστεψαν ότι η υστερεκτομή ήταν η λύση στην θεραπεία της ενδομητρίωσης, αλλά και μετα την υστερεκτομή οι γυναίκες εξακολουθούσαν να πονουν. Το ίδιο υσχύει και στην εμμηνόπαυση.
Η ενδομητρίωση είναι αμείλικτη.
Η ενδομητρίωση είναι η νόσος που συνεχίζει να υπάρχει και επηρεάζει τις ζωές των γυναικών. Δεν θα το ευχόμουν σε κανέναν. Δεν υπάρχει κάτι καλό από τη διάγνωση που έλαβα εκείνη την ημέρα εκτός από το ότι δεν ήταν ο καρκίνος. Αν και, με τον τρόπο που εξαπλώνεται, μοιάζει με καρκίνο.
Χρησιμοποιώ την ενδομητρίωση μου ως δικαιολογία για το γεγονός ότι δεν έχω παιδιά, αλλά θα είχα αν πραγματικά ήθελα, θα μπορούσε να γίνει. Απλά δεν ήθελα και ένιωθα ντροπή και σαν κάτι να πήγαινε στραβά με μένα.
Μου αρέσουν τα παιδιά, αλλά δεν είμαι σίγουρη για το πώς να χειριστώ ένα μωρό – είναι τόσο ντελικάτα. Δεν είναι ότι δεν έχω μητρικό ένστικτο. Φροντίζω πολύ καλά τα ζώα μου και τους ανθρώπους στη ζωή μου. Απλά ποτέ δεν άκουσα το τικ τακ του βιολογικού ρολογιού μου και δεν αισθάνομαι καμία επιθυμία για να κάνω παιδιά.
Επίσης, δεν ήμουν έτοιμη για την επιπλέον προσπάθεια που θα έπρεπε να κάνω, λόγω της ενδομητρίωσης μου και έτσι, μπορώ να χρησιμοποιήσω την χρόνια ασθένεια μου ως δικαιολογία. Πολλοί άνθρωποι δεν είναι τόσο ενήμεροι σχετικά με την ενδομητρίωση, έτσι ώστε όταν ακούσουν την λέξη ενδομητρίωση, απλά αφήνουν το θέμα.
Η αλήθεια είναι ότι και ποτέ να μην είχα ενδομητρίωση, θα εξακολουθούσα να μην θέλω παιδιά. Δεν ζηλεύω τους ανθρώπους που έχουν παιδιά, αν και θα γιόρταζα στο baby shower του παιδιού σας μαζί με όλους τους άλλους.
Ωστόσο, σπάνια κάποιος μπορεί να ερωτηθεί για τουςλόγους που θέλει να κάνει παιδιά, και δεν χρειάζεται να καταλήξει σε δικαιολογίες για να τα αποκτήσει. Δεν θα πρέπει λοιπόν να αισθάνομαι άσχημα για το ότι δεν θέλω, και δεν θα πρέπει να χρησιμοποιώ την κατάστασή μου ως δικαιολογία.
Την επόμενη φορά λοιπόν που κάποιος θα με ρωτήσει γιατί δεν έχω παιδιά, και γιατί δεν θέλω, απλά θα επαναλάβω αυτό που λέει η γιατρός μου «είναι χάλια εκεί μέσα» και θα δείξω την κοιλιά μου.
—Christine Schoenwald
