Η νεράιδα του δοντιού

Πως τα πάτε με τις νεράιδες; Εμείς στο μεγάλο είχαμε την τύχη να πέσουμε σε τρελλή νεράιδα. Τρελλή κι αφηρημένη.

Η νεράιδα μας λοιπόν, τα βράδια, που ο μεγάλος ξαπλώνει στο κρεβάτι με το δοντάκι δίπλα στο κομοδίνο, μέχρι να τον πάρει ο ύπνος, έχει αποκάμει και βλέπει ήδη το τρίτο της όνειρο μπροστά στην τηλεόραση, η οποία προβάλει με θεατή τον απέναντι τοίχο την αγαπημένη  της σειρά.

Το πρωί όταν ο γιος ανακοινώνει, ότι η νεράιδα δεν ήρθε, ξεκινά ένας αγώνας, μαζί με κρυφτούλι, πώς να βρεθεί τρόπος, να εμφανιστούν κέρματα από το πουθενά, χωρίς να μας πάρει χαμπάρι.

Την μια τα κέρματα βρέθηκαν μέσα στην μαξιλαροθήκη, άρα έφταιγε ο μικρός που δεν κοίταξε καλά.Την δεύτερη βρέθηκαν στο ράφι πάνω από το κρεββάτι του.

Τελοσπάντων, βρέθηκαν κάποιες καλές λύσεις που ευτυχώς ενθουσίασαν και τα τρία παιδιά.

Το τελευταίο ευρώ που του είχε απομείνει από το τελευταίο δόντι, το φύλαγε καιρό. Μου το δειχνε, μου το ξανάδειχνε. Τελικά μια μέρα που ξέχασε να με ενημερώσει  ότι θα έκαναν έρανο στο σχολείο του, ήρθε περήφανος και μου έδειξε μίσο απόκομμα από έρανο του Πασυκάφ. Ακόμα ένα κοριτσάκι κρατούσε μόνο ένα ευρώ, κι έτσι μοιράστηκαν το απόκομμα.

Μόλις χτες ανακοίνωσαν ένα ακόμα έρανο στο σχολείο. Πάει λοιπόν περήφανος στον πατέρα του και του λέει. «Παπά, εν θα ζητήσω λεφτά που την μάμα. Σούζεται το δοντάκι μου. Θα το φκάλω και θα μου φέρει λεφτά η νεράιδα».

Και φυσικά το ίδιο σενάριο από την αρχή. Αφού έψαξαν όλο το δωμάτιο, όλες τις προηγούμενες κρυψώνες της νεράιδας τίποτα δεν βρέθηκε.  Έλα όμως που η τσάντα μου ήταν ακριβώς δίπλα από τον γιο, και με είδε που έψαχνα να βρω λεφτά. Και δεν μ’ έφτανε αυτό, δεν βρήκα ούτε κέρματα.

Ένα ολοίδιο σακουλάκι με αυτό που έβαλε το δοντάκι του βρέθηκε δίπλα στην κασετίνα με 5 ευρώ. Σταμάτησε, με κοίταξε. «μάμα, εσύ το έβαλες, σε είδα που έψαχνες τη τσάντα σου». Φυσικά και το αρνήθηκα, ίσως και να το δέχτηκε, αλλά εδώ ξεκινούν τα δικά μου ερωτηματα.

Αρκετά μεγάλος για να του μιλήσω και για την νεράιδα και για τον Άγιο Βασίλη είναι. Να τον αφήσω ακόμα λίγο να πιστεύει ή μήπως θα αρχίσουν οι υπόλοιποι να τον κοροιδεύουν; Κι αν τα μαρτυρήσω, δεν θα τα μαρτυρήσει κι εκείνος με τη σειρά του στα πιο μικρά; Δεν θα πρέπει τουλάχιστον να περιμένω να βγάλουν και τα μικρά από ένα δοντάκι, να βρούν τα λεφτά τους κάτω από το μαξιλάρι, (ή κάπου τελοσπάντων), να χαρούν κι αυτά με τη σειρά τους πριν τους πω την αλήθεια;

Αχ βρε νεράιδα τι μας βάζεις να κάνουμε!!!

Εσείς πότε μιλήσατε στα παιδιά σας για τον Άγιο Βασίλη και την νεράιδα του δοντιού;