Ιβάν

Να ‘τανε η δεύτερη ή τρίτη φορά που τον κατέβασαν κάτω για να τον πάνε βόλτα; Μουλάρωσε, κάθισε στη μέση του δρόμου, κι όσο κι αν τον τραβούσαν απ’ το λουρί του (ένα κόκκινο λουράκι για γάτες), όσο κι αν του φώναζαν, ο Ιβάν Τρομερός (άλλως Πισσιουρέλλος) δεν το κούναγε ρούπι.

Καθ’ όλη την διάρκεια του «εγκλεισμού» μας, ο Ιβάν είχε την τιμητική του. Από τρομερός και φοβερός σκύλος που «μαμμάααααααααααααα φοβάμαι», έγινε ο φίλος  και αδελφός. Έγινε το lockdown  του κορωνοιού η αιτία να ξεθαρρέψουν τα παιδιά μου που χρόνια τώρα φοβόντουσαν, ότι και να έκανα, και να κάνουν το τσιουάουα-τέρας το αγαπημένο τους σκυλάκι.

Λίγο ίσως το μικρό του μέγεθος, λίγο η μεγάλη ηλικία, το σκυλάκι κάθισε στη μέση του δρόμου, κι όταν ζήτησα από τα παιδιά μου, να το αφήσουν να τους δείξει που ήθελε να πάει, αυτό τους τράβηξε, και τους πήγε κατευθείαν σπίτι.

Όλοι μας, όσοι είμασταν τυχεροί, χρωστάμε λίγο πολύ την ψυχική μας υγεία, στο κατοικίδιο μας, και στο δικαίωμα μιας έξτρα βόλτας μαζί του (ή και δύο και τριών), όλη αυτή την περίοδο του εγκλεισμού. Όλοι θα πρέπει να εκτιμήσαμε την παρουσία των σκυλιών μας. Άλλοι πάλι θα εύχονταν να είχαν ένα σκύλο ώστε να μπορούσαν να περπατήσουν  τα πολυπόθητα 200-300 μέτρα γύρω από το σπίτι.

Όμως ο εγκλεισμός τελείωσε, κι όλοι ρίχτηκαν με τα μούτρα στην παλιά ρουτίνα. Αυτοκίνητα, καφέ, και τυχερά τα σκυλάκια που θα πάνε έστω και μια βόλτα πλέον την ημέρα.

Αυτά λίγο πολύ, όσο πολύ ή λίγο τα αγαπάμε, είναι τα πιο τυχερά σκυλιά. Τι γίνεται όμως λίγα χιλιόμετρα πιο έξω από τις πόλεις μας. Στα καταφύγια. Εκεί που οι  εθελοντές δίνουν από τον χρόνο και τον εαυτό τους για να φροντίσουν όσα σκυλιά δεν φάνηκαν τόσο τυχερά;

Είναι Κυριακή και ψάχνετε τι να κάνετε με τα παιδιά σας; Δεν έχετε δικό σας σκυλάκι; Μια ιδεά λοιπόν είναι να πάτε μια «εκδρομή» σε ένα από τα καταφύγια. Να γνωρίσετε τα σκυλιά. Να πάρετε κάποιο από αυτά μια βόλτα στη γύρω περιοχή. Κι αν δεν θέλετε να υιοθετησετε, μια μικρή εισφορά φεύγοντας, θα βοηθήσει πολύ το καταφύγιο να πληρώσει τα έξοδα της διατρόφής και περίθαλψης των σκυλιών που άκαρδοι συμπολίτες μας πετούν στον δρόμο, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Και που ξέρετε, ίσως στο επόμενο lockdown ένα από αυτά τα σκυλιά, να σας συνοδεύει στην πολυπόθητη βόλτα χωρίς sms.

Η ανάγκη είναι μεγάλη, όσο η ανθρωπιά μας μετριέται στα δάχτυλα του ενός χεριού.