Πίσω από τις πόρτες του Μακάριου Νοσοκομείου
Το είδα που μοιράστηκε στο Themaonline. Μετά έψαξα το προφίλ του να δω ποιος είναι. Ηθοποιός. Δεν ξέρω από ηθοποιούς, δεν παρακολουθώ τηλεόραση (γι αυτό είμαι περήφανη), και δεν παρακολουθώ και καθόλου θεατρικές παραστάσεις (γι αυτό δεν είμαι καθόλου περήφανη).
Κι επειδή πέρασα κι ένα διάστημα περίπου δύο μηνών στο Μακάρειο, για ένα πιο ευχάριστο λόγο, γνωρίζω γι αυτά που γράφει, και θέλω κι εγώ να τα μοιραστώ μαζί σας. Γιατί όσο και να μένεις κλεισμένη στον θάλαμο με τις υπόλοιπες εγκυμονούσες, που παλεύουν τα δικά τους προβλήματα, για να έχει την ευκαιρία το μωρό τους να έρθει στη ζωή, δεν σταματάς να βλέπεις τι γίνεται γύρω σου.
Το ένα κομμάτι έχει να κάνει με τα πρόωρα μωρά, και τις μητέρες που τρέχουν δύο φορές την μέρα για να είναι στην ώρα τους και να δουν το μωρό τους που παλεύει να τα καταφέρει. Αλλά με αυτό θα ασχοληθούμε μια άλλη φορά.
Το άλλο έχει να κάνει με το κομμάτι που μοιράστηκε ο φίλος μας, και θα τον ονομάσω φίλο, γιατί όταν ένας άνθρωπος έχει την ευαισθησία να μοιραστεί κάτι τέτοιο τότε μπορεί άξια να πάρει αυτό τον τίτλο.
Όταν κάθεσαι στον προθάλαμο λοιπόν, γιατί έχεις βαρεθεί να είσαι μέσα σε ένα δωμάτιο 24 ώρες την ημέρα 7 μέρες την βδομάδα, και ο προθάλαμος είναι κάτι σαν η «απογευματινη σου έξοδος», τότε ξαφνικά βλέπεις από απέναντι και κάποιο παιδάκι, που κι αυτό έχει βαρεθεί να μένει στο δικό του δωμάτιο όλη μέρα,έχει πάρει την μαμά και τον ορό αγκαλιά, και βγήκε να πάρει «άλλο αέρα».
Σπυρίδωνας Π.Κ. Σπύρου
September 2 at 4:58pm · Edited ·
Σήμερα πήγα ξανά στο Μακάρειο νοσοκομείο..είπα δεν γίνεται να υπάρχει τόσος πόνος σε τόσες αθώες ψυχές!!Έτσι έψαξα να βρω τον Θεό σας να τον ρωτήσω γιατί το επιτρέπει όλο αυτό αφού μπορεί να κάνει κάτι να το σταματήσει!Έψαξα πολύ να τον βρω αλλά δεν ήταν πουθενά!πήγα και σε ένα εκκλησάκι που έχουν μέσα στο ογκολογικό μήπως τον βρω εκεί!!πως γίνεται ένας Θεός που ειναι πανταχού παρών να λείπει από εκεί που τον χρειάζονται πραγματικά? !ρώτησα τα παιδάκια που ήταν εκεί αν τον είδαν καθόλου!!!ένα μικρό κάπου 5-6 χρονών μου είπε ότι δεν τον έχει δει καθόλου τα τελευταία 3 χρόνια που είναι εκεί και πολεμάει τον καρκίνο!!ένα άλλο παιδάκι λίγο μεγαλύτερο δεν μπορούσε να μου μιλήσει γιατί πρόσφατα είχε κάνει εγχείρηση αναπλασης οισοφάγου και απλά μου έγνεψε με το κεφάλι του όχι και μετά έκρυψε το πρόσωπό του στην αγκαλιά της μαμάς του που στεκόταν από πάνω του αληθινός φύλακας άγγελος..τα πιο μικρά κάποια έκλαιγαν συνέχεια απο τον πόνο και κάποια πιο ήσυχα απλά χαμογελούσαν και έπαιζαν μεταξύ τους καθώς ήταν υπό την επήρεια της μορφίνης της ελπίδας και του γιατί…
Καθώς γύρισα να φύγω ένα κοριτσάκι κάπου 7 χρονών μου φώναξε και μου λέει:
“Εγώ ξέρω που είναι αυτός που ζητάς”.
“Ξέρεις??”ρώτησα απορημένος.
“Φυσικά”μου λέει!!”έχει πάει να πιει ένα καφέ γιατί χθές το βράδυ ξενύχτησε όλο το βράδυ στο πλευρό μου γιατί ήμουν πολύ άρρωστη… και δεν μπορούσα να αναπνεύσω…και με έκανε καλά…όπως θα κάνει όλα τα παιδάκια εδώ μέσα και θα πάμε όλοι μαζί να παίξουμε σύντομα..”
Άρχισα να νιώθω τα δάκρυα μου να κυλάνε και αμέσως γύρισα απο την άλλη!!Δεν ήθελα να με δουν να κλαίω!!Όπως είμαι σίγουρος οτι δεν έχουν δει ποτέ τους γονείς τους να κλαίνε!!Δεν τα άφησαν να τους δουν να κλαίνε!!!Και βλέπω τον γιατρό να τρέχει με τον καφέ και το σαντουιτς στο χέρι γιατί μάλλον έτυχε επείγον περιστατικό και δεν πρόλαβε να κανει το διάλειμμα του και την μικρή να φωνάζει:”να τον Θεό που πάλι τρέχει να κάνει καλά κάποιο παιδάκι.”
Και της λέει η μαμά της:”αγάπη μου αυτος δεν είναι ο Θεός.αυτός είναι ο γιατρός σου”
Και τοτε η μικρή της λέει:
“Μπορεί να μην ειναι ο Θεός αλλά προσπαθεί να κάνει την δουλειά του Θεού και αυτό μου είναι αρκετό!!”
Ένα μεγαλο respect σε όλους τους γιατρούς και νοσηλευτές που κάνουν καλά την δουλειά τους και αγαπούν αυτό που κάνουν!!!
— feeling blessed.
Κι απλά να επαναλάβω, «Ένα μεγαλο respect σε όλους τους γιατρούς και νοσηλευτές που κάνουν καλά την δουλειά τους και αγαπούν αυτό που κάνουν!!!»
