Ότι καλύτερο έχω ακούσει για το μητρικό γάλα

Δεν κατάφερα να θηλάσω….τουλάχιστον καθόλου στα δίδυμα. Με τον μεγάλο ήμουν πιο τυχερή. Είχα την βοήθεια μιας μαίας στην κλινική, η οποία είχε την υπομονή να καθίσει μαζί μου. Όμως το μεγαλύτερο λάθος, ήταν ο λίγος χρονος  και αμέσως μετά συμπλήρωμα. Εκείνο το συμπλήρωμα νομίζω έκανε τη ζημιά.

Έπρεπε να είχα φύγει από την κλινική, και να τα καταφέρνω χωρίς συμπλήρωμα. Στο σπίτι σχεδόν χωρίς καθόλου βοήθεια, με μια μάνα που αν και ήθελε να βοηθήσει, δεν είχε τις γνώσεις και την δύναμη να το κάνει. Από πάνω με γέμιζε και με χίλιες δύο φοβίες. «θα το σκοτώσεις το μωρό. Γαλα έχεις; Αφού δεν έχεις». Κι εγώ την πίστευα γιατί ήταν η μάνα μου. Και η μάνα μου είχε την κακή εμπειρία όταν γέννησε την αδελφή μου να μην καταφέρει να θηλάσει, και στην τότε προσπάθεια της το μωρό αντί να παίρνει βάρος….έχανε.

Έτσι σιγά σιγά, αφού θήλαζα μόνο για πέντε λεπτά το μωρό, μετά συνέχιζα με το μπιμπερό, όσο κι αν το μωρό δεν άντεχε τη φόρμουλα. Όσο κι αν αλλάξαμε 8 μάρκες μέχρι να βρούμε κάτι που να του ταιριάζει.

Φοβήθηκα………

Στα δίδυμα ήταν αλλιώς. Ήμουν αποφασισμένη. Κι ενώ στο νοσοκομείο υπήρχε και το θήλαστρο φάνηκα άτυχη γιατί την επομένη που γέννησα χάλασε. Τα μωρά γεννήθηκαν πρόωρα, ήταν στις θερμοκοιτίδες για πολλές μέρες, και δεν ξέρω γιατί, ίσως το είχα πάρει ως δεδομένο ότι δεν έπρεπε να ενοχλήσω τα μωρά….ίσως γιατί δεν με ρώτησαν, μέχρι να τα πάρω στο σπίτι ήταν αργά.

Γι αυτό δεν θα το παίξω έμπειρη, ούτε παντογνώστης. Δεν είμαι.

Ξέρω όμως καλά ότι δεν υπάρχει καλύτερη επιλογή από το μητρικό γάλα. Ξέρω ότι δεν πρόκειται κανένα μωράκι να υποφέρει γιατι το ένα γάλα προκαλεί ευκοιλιότητα και το άλλο δυσκοιλιότητα. Ξέρω ότι το γάλα της μάνας του είναι το καλύτερο δώρο που μπορεί να έχει στη ζωή του.

Κι εδώ αρχίζουν τα λίγα που έμαθα διαβάζοντας. Το ένα που γνώριζα ήταν ότι το μητρικό γάλα αλλάζει καθώς μεγαλώνει το μωρό. Είναι πάντα κατάλληλο για την ηλικία του μωρού…και δεν χρειάζεται να «αλλάξει κουτί» από το νούμερο ένα στο νούμερο δύο. Η φύση γνωρίζει τι χρειάζεται το κάθε μωρό.

Αυτό που μου έκανε σήμερα εντύπωση ήταν η συνέχεια αυτού που γνώριζα. Ελπίζοντας ότι θα το αποδώσω όσο πιο σωστά «όταν ένα μωρό θηλάζει, δημιουργεί ένα κενό μέσα στο οποίο το σάλιο του βρέφους γλιστρά στη θηλή της μητέρας. Εκεί, πιστεύεται ότι οι υποδοχείς του μαστικού αδένα ψάχνουν το «σάλιο του μωρού» για βακτηρίδια και ιούς και, εάν διαπιστώσουν ότι κάτι δεν πάει καλά (δηλαδή, το μωρό είναι άρρωστο ή αγωνίζεται για να αποκρούσει μια μόλυνση), το σώμα της μητέρας θα αλλάξει πραγματικά την ανοσολογική σύνθεση του γάλακτος της , προσαρμόζοντάς το στο πρόβλημα του μωρού με την παραγωγή προσαρμοσμένων αντισωμάτων.»

Με άλλα λόγια το στήθος της κάθε μητέρας είναι «γιατρός και φαρμακείο», που όταν κάνει την διάγνωση, παράγει και το κατάλληλο φάρμακο για να βοηθήσει το μωρό να αντιμετωπίσει το κάθε πρόβλημα.

Δεν νομίζω να υπάρχει καλύτερο νέο για μια μητέρα που θηλάζει. Να γνωρίζει ότι η προσπάθεια της σημαίνει τόσα πολλά.

Και μακάρι να ήξερα τότε, όσα γνωρίζω τώρα. Τουλάχιστον θα μου έδιναν δύναμη να το παλέψω περισσότερο.

Για όσες από εσάς θα θέλατε να διαβάσετε ένα όμορφα γραμμένο αρθρο, με περισσότερες πληροφορίες  mom.me/