Ραντεβού μαμάς – γιού και πάλι

Της αναλήψεως, και φυσικά τα σχολεία κλειστά. Τα δημόσια δηλαδή, γιατί τα ιδιωτικά μια χαρά δούλευαν.

Σκεφτήκατε τι θα είχα να τραβήξω με τρία παιδιά στο σπίτι και το ρεύμα κομμένο από τις 8 μέχρι τις 2; (εδώ να προσθέσω ότι κόπηκε το ρεύμα σε όλη τη γειτονιά γιατί η μαντάμ του απέναντι σπιτιού άφησε τα δέντρα της να παραμεγαλώσουν, κι έπρεπε να έρθει η ΑΗΚ να τα κόψει).

Αφού το ρεύμα ήταν κομμένο όπως είπαμε, και δεν θα βοηθούσε σε τίποτα το να κάτσουμε σπίτι έστω και λίγο, (εγώ δεν θα μπορούσα να δουλέψω καθόλου στον υπολογιστή, ο γιος μου δεν θα μπορούσε να παρακολουθήσει καθόλου τηλεόραση), βγήκαμε για πρωινό ραντεβού.

Αφήσαμε τα δίδυμα στο νηπιαγωγείο, τα οποία πήγαν και χαρούμενα γιατί θα κάνανε πρόβα για την τελική γιορτή και μάλιστα σε θέατρο, και ξεκινήσαμε για όπου μας βγάλει.

Είχε ζητήσει από την προηγούμενη να πάρουμε πρόγευμα από McDonalds. Ξέρετε, pancakes, maple syrup, και ήταν η ευκαιρία μου για κάτι διαφορετικό αφού ποτε δεν πήγαμε ποτέ οι δυο μας κάτω στον  παραλιακό.

Στον δρόμο, ήταν δεν ήταν 8, είχα την ιδέα να σταματήσουμε στην οδοντίατρο, την οποία και λατρεύει ( γνωρίζετε πολλά παιδάκια να λατρεύουν οδοντίατρο; Αλλά Λύδια μία και μοναδική). Κάθισε χαμογελαστός στην καρέκλα, και περίμενε. Σε λίγα λεπτά φύγαμε, με το δοντάκι μέσα σε πλαστικό κουτάκι σε σχήμα δοντιού, κι ένα σωρό δώρα που φορτώθηκε από το συρτάρι.

Η εμπειρία μου από McDonalds θετικότατη. Θαύμασα την καθαρίστρια και την σχολαστικότητα της όσο καθάριζε όχι μόνο τα τζάμια κλπ, αλλά ιδιαίτερα το  παιδικό παιχνίδι. Και παρόλο που δεν δηλώνω και φαν τέτοιων φαστφουντάδικων (μόνο του προγεύματος είμαι φανατική), είμαι σίγουρη ότι θα ξαναπάω εκεί με όλη την συμμορία.

Έπαιξε όσο μπορεσε, γιατί και χωρίς παρέα το παιχνίδι δεν είναι το ίδιο, μέχρι που ζήτησε από μόνος του να φύγουμε.

Η τριτη μας στάση, η δουλειά του μπαμπά, η τέταρτη στάση το θέατρο για να παρακολουθήσουμε τις πρόβες. Η μέρα τελικά πέρασε χωρίς να το καταλάβουμε.  Κι απ’ ότι καταλαβαίνω αυτό είναι και ένα από τα τελευταία μας «ραντεβού μαμάς-γιου», αφού από την επόμενη χρονιά οι αργίες θα είναι ίδιες και για τα τρία παιδιά.

Ήταν από τα «ραντεβού» που γίνονται για να χαρεί το παιδί, αλλά κυρίως για να ελαφρύνει τις «τύψεις» που νοιώθει η κάθε μητέρα όταν φέρνει στη ζωή το δεύτερο παιδί της, και ξαφνικά η προσοχή που δινόταν στο πρώτο μοιράζεται. Είναι από τα ραντεβού που θυμίζει σε παιδί και μάνα την σχέση που είχαν κάποτε οι δυό τους.